ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

όταν μου πει μια φίλη μου να βγούμε για καφέ, όσο κι αν δεν έχω λεφτά ή όρεξη γενικά (είναι μέρες που έχεις κανονίσει από την προηγούμενη ότι ξέρω γω θα αράζεις σπίτι), πάντα θα βγω, πάντα δηλαδή θα βγω όσο κι αν δεν είμαι έτοιμη κτλ, θα τσακιστώ να σηκωθώ να ετοιμαστώ, θα πω ότι θα κάνω μια δουλειά αύριο ενώ ήταν προγραμματισμένη για σήμερα, θα τα βάλω όλα στην άκρη και θα βγω. Όταν όμως ρωτάω εγώ για να βγούμε, η φίλη μου βάζει πάνω από όλα τα δικά της και αν έχει να κάνει κάτι -τις περισσότερες φορές όχι και τόσο σημαντικό- η απάντηση είναι αρνητική. Μου κάνει εντύπωση λοιπόν πόσο διαφορετικοί είμαστε οι άνθρωποι. Εγώ όσο κι αν δεν μπορούσα να βγω θα ξεσκιστώ για να μπορέσω ( όχι σε σημείο καταπίεσης ) , ενω η φιλη όχι..