ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξεκίνησα να γράφω στις 9 και έχει πάει 10. Σβήνω γράφω και δεν ξέρω τι είναι αυτό που με ρίχνει ψυχολογικά και αισθάνομαι την ανάγκη να μηλισω ή έστω να γράψω κάτι σε κάποιον...Είμαι κάτι σαν ερωτικός μετανάστης. Τα παράτησα όλα και όλους και ήρθα στην Αθήνα. Βρήκα δουλειά μπαμ μπαμ μέσω γνωστών. Αυτό είναι απ τα καλά της υπόθεσης. Ένα άλλο καλό είναι ότι συζω με έναν άνθρωπο που αγαπώ πάρα πολύ, που παρά το δύσκολο του χαρακτήρα του για μένα είναι μοναδικός. Το πρόβλημα ξεκινάει πως εδώ δεν έχω φίλους. Προσπαθώ να κάνω, μα μου φαίνεται λιγάκι δύσκολο.. Βασικά για να είμαι ειλικρινής είχα κάνα δυο γνωστές εδώ που όσο ήταν Πάτρα κάναμε παρέα αλλά εδώ τα πράγματα μάλλον άλλαξαν. Καινούργιες ζωές άλλαξαν κύκλο. Και κάπως έτσι μελαγχολω. Και σκέφτομαι αρνητικά για όλα τα πράγματα. Ερωτήματα τύπου "Και αν με βαρεθεί;" ή" Και αν βρει άλλη;" "Εγώ που θα πάω μετά"Ναι ξέρω είναι σκέψεις που μετατρεπονται σε φόβο. Και αυτό με επιρρεαζει. Και έχει αρχίσει να φαίνεται στη ψυχολογία μου. Και δεν θέλω μα δεν μπορώ να το αποβάλλω. Τι να του πω και του ανθρώπου μου; πως να μωρέ επειδή κλεινομαι σπίτι ώρες και επειδή πέρα από σένα δεν έχω κανέναν εδώ και επειδή οι μοναδικές φορές που βγαίνω είναι όταν πάμε μαζί βόλτα.... Να μωρέ σκέφτομαι βλακειες να περάσει η ώρα;;; Λέγονται αυτά;; Όχι... Πφφφ πως θα τα βγάλω από το κεφάλι μου όλα αυτά. Δεν ξέρω πως να φτιάξω κύκλο. Το μόνο που κάνω είναι υπομονή. Υπομονή μέχρι να καλητερεψουν λίγο τα οικονομικά μου να ξεκινήσω και κάνα χόμπι. Μπας και