ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

τα βράδια δεν κοιμάμαι πια. δεν ξέρω αν φταίνε οι σκέψεις. μα είναι πολλά στο κεφάλι μου ρε γαμώτο. είναι και αυτός που με κοιτάει περίεργα και με σκαλώνει. είναι και ο άλλος που με γράφει. είναι και αυτός που πάντα θα με ακούσει. είναι και οι φίλοι που σιγά σιγά φεύγουν. οι μισοί από εκεί και οι μισοί από εδώ. και εγώ κάπου στην μέση. διπροσωπία ή αυταπάρνηση να σώσω την παρέα; ή απλά εγωισμός για να μην χάσω την παρέα; ή ακόμα χειρότερα είμαι απλά μια καλοθρεμμένη μικροαστή που θεωρεί τις ηλιθιότητες της προβλήματα ενώ μετανάστες δολοφονούνται στα σύνορα; και μετά σκέφτομαι ότι ο μεγαλύτερος προβληματισμός μου ήταν για το που θα πάω διακοπές. θα μου πεις ότι οι μικροί άνθρωποι μένουν σε αυτά που κατανοούν. θα προσπαθήσω να το ξεπεράσω. λες και το αυτομαστίγομα βοηθάει πουθενά;