ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ώρες-ώρες-μάλλον τις περισσότερες-αισθάνομαι πως η ζωή με έχει προσπεράσει. Ή την άφησα εγώ να το κάνει. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Στην ουσία είμαι ένα άτομο χωρίς προβλήματα. Δηλαδή έχω τα κλασικά προβλήματα, μικρός μισθός, μοναξιά και τέτοια. Στις συναναστροφές μου σε όλη μου τη ζωή μέχρι τώρα ήμουν φαινομενικά εντάξει. Δηλαδή ποτέ δεν ήμουν ''λιμασμένος'' για παρέα, τέλος πάντων, νορμάλ άτομο όπως μου έχουν πει. Δε λέω πως είμαι αλάνθαστος και τέλειος αλλά γενικά είμαι ένας απλός μικροαστός. Με τα ενδιαφέροντά μου, το στυλ μου, λίγο κανονικό για κάποιους λίγο φλώρικο γι' άλλους, εντάξει πάνω-κάτω τα βρίσκουμε. Τώρα που μεγάλωσα αρκετά και βλέπω τη ζωή που έκανα πίσω μου βλέπω ότι δεν είχα φιλίες κι έρωτες χωρίς να γνωρίζω το λόγο. Εντάξει δεν είμαι αυτός που θα τρέξει να μιλήσει σε όλους, ποτέ δεν ήμουν έτσι και δεν μου αρέσει κιόλας ούτε θα τρέξω να ''φορτωθώ'' σε κάποιο άτομο. Αν τύχει κάποια γνωριμία ή αν μου μιλήσουν, εντάξει, προχωράω. Σκεφτόμουν πόσα άτομα γνωστά είχα παλιά. Κι ακόμα δηλαδή. Οι γνωστοί μου αλλάζουν ανάλογα με την ηλικία μου αλλά είναι εκεί. Λίγοι-πολλοί δεν έχει σημασία αλλά είναι εκεί. Οι φίλοι πού είναι; Δεν είναι. Το ίδιο και οι έρωτες. Δεν υπάρχουν. Ανύπαρκτα πράγματα για μένα. Και μου φαίνεται περίεργο που οι άνθρωποι αδυνατούν να καταλάβουν ότι υπάρχουν άνθρωποι σαν κι εμένα χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος που δεν ευδοκίμησαν παρέες κι έρωτες στη ζωή μου. Δηλαδή δεν είναι ότι δεν είχα έρωτες επειδή έψαχνα το τέλειο άτομο ούτε έψαχνα κάποιο άτομο παραπάνω από τα κυβικά μου. Αδυνατώ να καταλάβω και πώς λειτουργούν αυτά. Δεν είχα έρωτες επειδή δεν έτυχε. Όποτε ερωτεύτηκα και φλέρταρα δεν προχώρησε. Απλά δεν προχώρησε. Δεν φταίει το άτομο που φλέρταρα αλλά ούτε κι εγώ. Ίσως κάποιοι πουν ότι φταίει το ότι δεν επέμενα αλλά πραγματικά δεν βλέπω κάποιο νόημα στην πίεση. Το μόνο που γίνεται είναι το να φέρνεις το άτομο το οποίο δέχεται το φλερτ σε άσχημη θέση. Δεν ξέρω έτσι το βλέπω. Το ίδιο και με φίλους-ες. Γνώρισα εκατοντάδες άτομα που δυνητικά θα μπορούσαν να είναι φίλοι και φίλες μου, ίσως να υπήρξαν και φιλικές σχέσεις μεταξύ μας για κάποιο διάστημα αλλά μετά τέλος. Χωρίς τσακωμούς ή να γίνει κάτι άλλο. Απλά πήγα και πήγαν αλλού. Και δεν είναι θέμα ψυχολόγου και ψυχανάλυσης το να σε βοηθήσει να κοινωνικοποιηθείς. Εμένα ψυχολόγος μού είπε ότι φαίνομαι άτομο που κοινωνικοποιείται. Εντάξει ότι πρέπει κάποιες φορές να αφήνω την εσωστρέφειά μου και να αλλάζω τρόπο συμπεριφοράς αλλά μέχρι εκεί. Ούτε καταθλιπτικός διαγνώστηκα ούτε τίποτα. Οι συμβουλές ψυχολόγου τουλάχιστον από τη δική μου εμπειρία είναι βγες έξω και μίλα και δείξε το ενδιαφέρον σου και τόνισε τα θετικά στοιχεία του χαρακτήρα σου και διάφορα τέτοια. Πρακτικά αυτό δεν ισχύει για μένα. Δηλαδή εντάξει μπορεί να πάω να μιλήσω ευγενικά σε κάποια κοπέλα, να συζητήσουμε λίγο ή πολύ αλλά σε έρωτα δεν θα εξελιχθεί αυτό με τίποτα. Με τίποτα. Ούτε όταν ήμουν νέος ούτε τώρα. Ούτε εγώ φταίω ούτε εκείνη. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. καλά δεν είναι ότι ερωτεύομαι συνέχεια ούτε μιλάω σε οποιαδήποτε κοπέλα δω, ''λιγούρης'' δεν υπήρξα ποτέ σε κανένα τομέα της ζωής μου. Αλλά όταν ερωτευτώ και πάω κια μιλήσω θα δημιουργηθεί μια σχέση συμπάθειας για λίγο ή πολύ και τέλος. Ερωτική σχέση δεν πρόκειται να εκκολαφθεί από τη γνωριμία. Με τίποτα. Το ίδιο και στις φιλίες. Και δεν είναι θέμα απαιτήσεών μου από τους άλλους. Είναι απλά ότι δε συμβαίνει. Και τα χρόνια περνούν. Δε ξέρω, η ζωή με προσπέρασε, εγώ την προσπέρασα, όλα είναι καλά και θα 'ρθουν αργότερα, θα μου 'ρθει όλη η ευτυχία μαζεμένη στα 50 μου χρόνια και δεν θα ξέρω τι να την κάνω, δεν ξέρω τι γίνεται. Ή τι θα γίνει.