ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

'' Σε αντίθεση με τη σημερινή άποψη ότι δηλαδή οι άνθρωποι που κατέχονται από απληστία για χρήματα, αποκτήματα ή δόξα είναι φυσιολογικοί και καλά προσαρμοσμένοι, ο Σπινόζα τους θεωρεί ολότελα παθητικούς και ουσιαστικά άρρωστους. Τα δραστήρια άτομα με την έννοια που τους έδωσε ο Σπινόζα έχουν γίνει πια εξαιρέσεις και αρχίζουν να θεωρούνται ''νευρωτικά'' γιατί δε μπορούν να προσαρμοστούν στη δήθεν φυσιολογική δραστηριότητα''. '' Η αυτοθυσία είναι συχνά η λύση για τα άτομα που θέλουν με πάθος ν' αγαπήσουν αλλά έχουν χάσει αυτή την ικανότητα και βλέπουν στη θυσία της ίδιας τους της ζωής τη βίωση της αγάπης στην πιο απόλυτη μορφή. Αλλά αυτοί οι νέοι που αυτοθυσιάζονται είναι πολύ διαφορετικοί από τους μάρτυρες της αγάπης, που θέουν να ζήσουν γιατί αγαπούν τη ζωή και που δέχονται το θάνατο μόνο όταν είναι αναγκασμένοι να πεθάνουν για να μην προδώσουν τον εαυτό τους. Οι σημερινοί μας νέοι που θυσίαζουν τη ζωή τους είναι οι κατηγορούμενοι αλλά συνάμα και οι κατήγοροι. Είναι οι ίδιοι μια απόδειξη ότι στο κοινωνικό μας σύστημα μερικοί από τους κλύτερους νέους ανθρώπους καταντούν τόσο απομονωμένοι και απελπισμένοι που σαν μοναδική διέξοδο από την απελπισία τους βρίσκουν μόνο την καταστροφή και το φανατισμό''.'' Μια κοινωνία που έχει σαν αρχές της την κατοχή, το κέρδος και την ιδιοκτησία φτιάχνει ένα κοινωνικό χαρακτήρα προσανατολισμένο προς το έχειν. Από τη στιγμή που το κυρίαρχο σχήμα έχει διαμορφωθεί κανένας δε θέλει να βρίσκεται έξω απ' αυτό, να είνι στην ουσία ένας απόβλητος. Για ν' αποφύγει αυτό τον κίνδυνο, το άτομο προσαρμόζεται στην πλειοψηφία που τα μέλη της έχουν σαν μοναδικό κοινό σημείο τον αμοιβαίο τους ανταγωνισμό''.Τρία αποσπάσματα που με απασχολούν, με κάνουν να προβληματίζομαι και που δυστυχώς αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα, όπου κι αν στραφώ. Αποσπάσματα από το εξαιρετικό βιβλίο του Erich Fromm '' To have or to be?''('' να έχεις ή να είσαι''). Κυκλοφόρησε το 1976, έχει κάνει άπειρες επανεκδόσεις και με πληγώνει βαθιά γιατί είναι αληθινό.Αν θέλετε γράψτε μου κι εσείς τη γνώμη σας.