ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όντας μόνος και βολτάροντας σκέφτομαι πραγματικά τι σημαίνει η αδράνεια και η αλλαγή που δεν είναι προσφιλής για τους μόνους ανθρώπους. Έτσι μου έχουν πει. Ότι είμαι μόνος γι' αυτούς τους λόγους. Πραγματικά αναρωτιέμαι ποιά είναι αυτή η αλλαγή που δεν βλέπω εγώ ή που την σνομπάρω ή οτιδήποτε τέλος πάντων. Ή πώς ακριβώς αδρανώ. Αδυνατώ να καταλάβω. Βέβαια κι όταν ρωτώ τους ανθρώπους που μου προβάλλουν επιχειρήματα όπως τα παραπάνω για τη μοναξιά αδυνατούν να μου εξηγήσουν λεπτομερώς -ή έστω κι εν συντομία- τι ακριβώς εννοούν. Ίσως επειδή ξέρουν κατά βάθος πως λένε ανυπόστατες ανεφάρμοστες ουρανομήκεις ανοησίες. Πώς δηλαδή να ξεφύγω από την αδράνεια; Να υποχρεώνω άτομα που βλέπω γύρω μου να σηκώσουν τα μάτια από το κινητό τους ή να βγάλουν τα ακουστικά τους ή να με προσέξουν και να τους πω να έρθουν λίγο μαζί μου να πάμε κάπου να γνωριστούμε; Ή ποιά ακριβώς είναι η αλλαγή που δεν μου είναι προσφιλής όπως μου λένε κι ότι γι' αυτό παραμένω στη μοναξιά μου; Το ότι κοιτάω ανθρώπους γύρω μου (με καλοπροαίρετη διάθεση, όχι με επίμονο και ηλίθιο βλέμμα) και δεν μου έχει επιστραφεί ποτέ πίσω ούτε ένα ανταποδοτικό βλέμμα;