Έχοντας, ουσιαστικά, κάνει το ίδιο για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, εύχομαι να ξυπνήσεις σύντομα. Για το δικό σου καλό. Ότι αναβάλλουμε, κάποια στιγμή, μας βρίσκει. Και συνήθως, όταν μας βρίσκει έχει μεγαλώσει και αγριέψει πολύ. Όσο πιο πολύ περιμένεις και δεν κάνεις τίποτα, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να αντιδράσεις. Γι αυτό, ίσως, πρέπει να σε ξυπνήσεις αναγκαστικά. Με το ζόρι. Και να θέσεις κανόνες που να τους τηρείς κάθε μέρα. Αυτά και καλή νύχτα από έναν πρώην ομοιοπαθή.
5.11.2017 | 23:42
σκεψεις σκορπιες
Σαπιζω καθε μερα. Αγχος για τη δουλεια, στο σπιτι αντι να διαβασω, βλεπω επανειλημμενα σειρες.Δευτερη συνεχη χρονια τα ιδια. Αναβολη σε ολα. Φοβος να μεγαλωνει. Εγω να μεγαλωνω. Ψευδαισθηση ευτυχιας οι ωρες μποστα απο μια οθονη, να ξεφευγω απ το φοβο των υποχρεωσεων . Υποχρεωσεις που προσωρινα λεγονται διαβασμα μονο. Αυριο δουλεια, και νιωθω κατι να με πνιγει. Θελω να παω, θελω να ειμαι καλη εκει. Αλλα το οτι δεν ξερω το αντικειμενο ακομα με φοβιζει.Το αγορι μου δεν ξερω αν οντως θελω να ναι αγορι μου. Τα βαζω σε ζυγαρια ολα και απ τη μια βαραινει στο θετικο και αμεσως γινεται αρνητικο. Και μετα παλι τα ιδια. Αισθηματα και οι 2, αλλα ειναι πολλα που δεν μου αρεσουν. Απλα περναω καλα και διαιωνιζω. Ειμαι 27. Μεχρι ποτε θα βαζω παγο; Ξερω οτι ολα εχουν τη λυση τους η οποια προερχεται απο μενα.Παιδια, η λυση πηγαζει απο μεσα μας παντα, απλα ειναι δυσκολο να ανοιξουμε τα αυτια μας και να μας ακουσουμε. Εγω ειμαι χρονια κουφη...Αυτα, καληνυχτα μας.
1
