ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αναρωτιέμαι αν το βιώνει κανείς αυτό που έχω συνηθίσει να κάνω. Όταν ήμουν μικρή δεν ήμουν πολύ όμορφο παιδάκι λόγω παραπανίσιων κιλών. Ήμουν από τα παιδιά που δεν τα έκανε ποτέ κανείς παρέα και που τα κορόιδευαν. Αν είχα φίλους συνήθως ήταν άλλοι >. Στις τελευταίες τάξεις του σχολείου έχασα όλα τα κιλά. Για κάποιο λόγο έγινα πολύ εμφανίσιμη, μου το λένε οι γύρω μου. Εγώ μέσα μου όμως νιώθω όπως όταν παιδί. Δεν βλέπω τίποτα όμορφο στον καθρέφτη. Όταν με πλησίασε ένας ατζέντης από πρακτορείο μοντέλων πίστεψα πως είναι κάποιος επικίνδυνος που εξαπατά κοπέλες. Ήταν μπροστά μια φίλη μου και δεν το πίστευε ότι είπα όχι. Είχα συνηθίσει από μικρή να κάνω παρέα με ανθρώπους που οι υπόλοιποι δεν τους ήθελαν, όπως ήμουν κι εγώ η ίδια. Για παρά πολλά χρόνια απομονώθηκα. Τώρα επέστρεψα και πάλι, ζω καθημερινά ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους κι αυτό φυσικά με δυσκολεύει. Αλλά πρόσεξα πως γνώρισα ανθρώπους, τους πιο αδύναμους και πάλι. Απλώς μου έχουν πει πως στην αρχή δεν ήξεραν πως να μου μιλήσουν, νόμιζαν πως λόγω εμφάνισης θα είμαι μη προσέγγισιμη. Αλλά μου λένε ότι είμαι πολύ ευχάριστος ανθρωπος, η μια μέσα σε λίγο καιρό άρχισε να με λέει αδερφή της και να με βοηθάει σε όλα. Ανησυχώ ότι ο κόσμος θα νομίζει πως χρησιμοποιώ ανθρώπους για να αναδειχθώ εγώ η ίδια επειδή είναι σχετικά κλειστος κυκλος κι όλοι γνωριζόμαστε και χωρις να χαιρετιομαστε. Η αλήθεια είναι όμως πως από μικρή έχω συνηθίσει αυτοί να είναι οι φίλοι μου. Από την μια νιώθω μια χαρά, από την άλλη θέλω να μείνω πάλι μόνη μου.