Είναι λογικό να σε πείραξε και σε καταλαβαίνω εδώ. Ήξερα έναν 38χρονο που παράτησε μια καλή δουλειά που είχε στο εξωτερικό για να γυρίσει στην Ελλάδα και καλά "να βοηθήσει την επιχείρηση του μπαμπά του" (ένα ξυλουργείο που έχει πνιγεί στα χρέη κι έχει ξεμείνει από δουλειές εν τω μεταξύ) που είχε την εξής φιλοσοφία: ντεμέκ οι γονείς μας δεν μας ρώτησαν να μας φέρουν στον κόσμο αυτόν, κατά συνέπεια, δεν τους χρωστάμε τίποτα, αλλά μας χρωστάνε εκείνοι μια ζωή. Το πιο αστείο είναι ότι η μάνα του ήταν αυτής της νοοτροπίας και τα δυο της βλαστάρια, γόμαροι άνεργοι από επιλογή και οι δύο, την ενστερνίστηκαν τόσο βολικά. Η μαμά τους αυτή τη στιγμή είναι η μόνη που δουλεύει, είναι το pack donkey του σπιτιού, γιατί ο μπαμπάς κάθεται με την παραλίγο χρεωκοπημένη επιχείρηση, ο 38χρονος και καλά κάνει προσπάθειες να τη στηρίξει (σχεδιάζει ξύλινα σκουλαρίκια που λέει ότι θα φτιάξει και θα πουλήσει στο Etsy, εδώ και 2 χρόνια αυτό λέει, αλλά ουδεμία δράση), ενώ ο μικρός ο 25χρονος παραιτείται ή απολύεται μετά από το πολύ 2 βδομάδες δουλειάς σε καφετέριες και σνακάδικα επειδή, μπου-χου-χου, δεν υπάρχει σεβασμός στο πρόσωπό του από τους εργοδότες. Το θηλυκό pack donkey του σπιτιού, λοιπόν, υπέρβαρο και μόνιμα στρεσαρισμένο, τρώει με το κουτάλι αυτό που πιστεύει: τα μουλαράκια της τα άχρηστα δεν της χρωστούν τίποτα μιας και δεν τα ρώτησε να τα γεννήσει, εκείνη φέρνει το χρήμα, εκείνη μαγειρεύει και κάνει τις δουλειές του σπιτιού, εκείνη κοιμάται πέντε ώρες το 24ωρο και αυτό ώσπου να λυγίσει.
Οπότε ναι, αν το "σεξουαλικό παιδί" σού εξέφρασε μια παρόμοια νοοτροπία, ότι δεν χρωστάς τίποτα στους γονείς σου και ότι θα έπρεπε εσύ να εξαρτάσαι απ' αυτούς κι όχι το αντίθετο, υπάρχει πρόβλημα και προφανώς ο πασάς είναι κι αυτός μοσχαναθρεμμένος. Το ακόμα χειρότερο θα είναι αν βρεθεί η... "τυχερή" (ελπίζω πως όχι εσύ), με την οποία θα κάνει οικογένεια, θα δηλώνει ακριβώς τα ίδια, οπότε αυτή η νέα και ωραία κοπέλα που θα νομίζει ότι έπιασε την καλή με τον πασάκο, με τα χρόνια θα μετατραπεί σε family size pack donkey γιατί θα σηκώνει στους ώμους της το σύζυγο, το νοικοκυριό και τα μοσχαναθρεμμένα μούλικα.
22.8.2023 | 23:02
Σκόρπιες σκέψεις
Γεια σας! Είμαι 30 και έχω μια σχέση πολύ δεμένη με τους γονείς μου τους αγαπώ πολύ και έχουμε θεωρώ μια υγιή σχέση, εχω μεγαλώσει με αγάπη και κατανόηση και γενικά δεν μου έχει λείψει κάτι. Το μόνο μου πρόβλημα,ίσως φταίει το γεγονός ότι δεν έχω αδέρφια, είναι ότι από μικρή ηλικία πάντα είχα το άγχος ότι θα τους χάσω, ότι θα μεινω μόνη κλπ. Με αποτέλεσμα αυτό να μου δημιουργεί αγχωτικές έως και καταθλιπτικές θα έλεγα σκέψεις κατά καιρούς .Τώρα στα 60 κάτι τους, τους βλέπω να μεγαλώνουν και το άγχος μου αυτό όλο και μεγαλώνει. Πολλές φορές μου βγαίνει ένας "έφηβος" εαυτός και τους μιλάω απότομα και μετά νιώθω τύψεις και άσχημα . Τα τελευταία χρόνια έχουν αρκετά οικονομικά προβλήματα ( δεν μένουμε μαζί εδω κ πολλά χρόνια) με αποτέλεσμα πολλές φορές μέσα στο μήνα να τους βοηθω όσο μπορώ οικονομικά. Θέλω και το κάνω αν και ζω και εγώ δύσκολα με έναν βασικό μισθό μην μπορώντας να κανω καλή οργάνωση των οικονομικών μου. Ο λόγος που γράφω είναι πως βρίσκομαι με ένα παιδί ( έχουμε καθαρά σεξουαλική σχέση) αλλά μιλάμε γενικά και σαν φίλοι δεν τον γνωρίζω ομως σχεδόν καθόλου σαν ατομο. Σε μια κουβέντα που κάναμε σήμερα σχετικά με δουλειές και λεφτά μου έλεγε πως δεν γίνεται να έχεις άγχος αν θα βγάλεις τον μήνα και με ρωταγε αν έχω λεφτά στην άκρη μου λέει " τι δεν έχεις 2-4.000€ " στην άκρη; του λέω που ζεις λες να είναι εύκολο με αυτές τις συνθήκες που ζούμε και του λέω ότι βοηθάω κ τους γονείς μου και εκεί τρελάθηκε. Μου λέει είναι δυνατόν τι είναι αυτά , και γενικά πέταξε διάφορα άσχημα τα οποία με έκαναν και αισθάνθηκα φοβερά αμήχανα σαν να μου έδινε κάποιος ένα χαστούκι. Η φιλοσοφία του με τα πολλά είναι πολύ διαφορετική από τη δική μου αλλά και πάλι με ενοχλησε πολύ ο τρόπος που τα είπε .μου έκανε εντύπωση που δεν το κατανοησε, στην ουσία ήταν σαν να μου έλεγε ας στους να πνιγούν! Είναι λογικό που με πείραξε τόσο;
1
