ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι αλήθεια αυτό που λένε τελικά ότι όταν γνωρίζεις τον Ένα/Μία ξέρεις; Και παρά τα εμπόδια, παρά το χρόνο που μπορεί να πάρει, την προσπάθεια, στο τέλος, you were just meant to be? Γνώρισα κάποιον πριν ένα χρόνο. Από την πρώτη στιγμή που τον κοίταξα κατάλαβα. Δεν μπορώ να το περιγράψω, αλλά ακόμα και τώρα θυμάμαι το βλέμμα του. Αυτός με κυνήγησε όσο δεν πάει. Μήνες ολόκληρους με εμένα να αρνιέμαι και να τον συναντήσω ακόμα. Αρνήθηκα να το πιστέψω ότι είναι αυτό, το πάλεψα πάρα πάρα πολύ σκληρά μέσα μου, δεν μπορούσα να δεχθώ ότι εγώ θα έχω ερωτευθεί έτσι και θα σκέφτομαι να αλλάξω όλη μου τη ζωή για έναν άνθρωπο που φαινομενικά πιο ασύμβατο δεν θα μπορούσα να βρω, αλλά που μίλησε στην καρδιά μου και που με κατάλαβε από την πρώτη στιγμή όσο άλλοι δεν με κατάλαβαν σε χρόνια. Και να ρισκάρω να πληγωθώ πάλι, πάνω που είχα μόλις βγει από μια μεγάλη σχέση.Κάπου έχω αρχίσει να το αποδέχομαι. Αλλά είναι τόσο εκτός λογικής, που αρνούμαι να πιστέψω τον ίδιο μου τον εαυτό. Και φοβάμαι ότι θα είναι πολύ αργά όταν θα μπορέσω να συνειδητοποιήσω ότι δεν έκανα και έγκλημα που τον ερωτεύτηκα. Ούτε χρειάζεται να απολογηθώ σε όλο τον κόσμο για το τι νιώθω.