ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ίσως ό,τι χειρότερο μου έχει πει κάποιος..Η ιστορία μας άρχισε περίπου τον Νοέμβρη ,με πλησίασες για σημειώσεις σε ένα μάθημα που χρωστούσες,έτσι ξεκίνησε η επικοινωνία από το facebook και εκεί συνέχισε για πολλούς μήνες,δεν ξέρω άρχισα να νιώθω πολύ άνετα μαζί σου,η επικοινωνία μας ήταν καλή,βγήκαμε μια-δυο φορές χωρίς μεγάλη επιτυχία.Συνέχισε η διαδικτυακή επικοινωνία,άρχισαν τα αισθήματά μου για εσένα.Και τότε ξεκίνησε μια περίεργη φάση της ζωής μου που δεν ήξερα που πατάω και που βρίσκομαι,όντας και πρωτοετής φοιτήτρια σε πόλη μακριά από το πατρικό τα χασα.Ο χρόνος έφευγε και εγω μαζί του:σχολή,εργασίες,προθεσμίες,άγχος,κρίσεις πανικού.Είχε φύγει η πρώτη γλύκα της φοιτητικής ζωής με το σεξ,τα πάρτυ και τα ταξίδια και πλησίαζε η εαρινή εξεταστική.Σε είχα δίπλα μου,άκουγες τα πάντα,ό,τι μαλακία ήθελα να βγάλω από μέσα μου τα άκουγες όλα στα 4ωρα τηλεφωνήματα σχεδόν κάθε βράδυ,άκουγα και εγώ ότι ήθελες να μοιραστείς.Είχα κάποιον να μοιραστώ τις σκέψεις μου,έναν διαδικτυακό φίλο που ένιωθα τόσο κοντά που με βοήθησε τόσο πολύ η παρουσία σου σε όλα αυτά,πόσο με καθησύχασαν τα λόγια σου,πόσο χαίρομαι που ήσουν εκεί!Πέρασε η ηλίθια εξεταστική λοιπόν και συναντηθήκαμε από κοντα,πέρασα φανταστικά εκείνο το σχεδόν 24ωρο μαζί σου και ήμουν τόσο χαρούμενη,αλήθεια.Μετά δεν καταφέραμε να συναντηθούμε ολόκληρο καλοκαίρι παρα μόνο άλλη μια φορά όταν τυχαια βρισκόσουν στην πόλη μου και εγω να σου εξηγώ πως δεν μπορω να σε βλέπω ερωτικά και πόσο όλο αυτό δεν μπορεί να προχωρήσει,άρχισες εκεί τις δικές σου εγωστικές μαλακίες αποδεικνύοντας πόσο δεν είχες νιώσει την ίδια σύνδεση που είχα νιώσει εγώ και πως απλά ήθελες κάπου να το χώσεις μιας και απο ότι φάνηκε δεν σου δίνανε σημασία και πολλες.Πέρασε και άλλος καιρος,σταματήσαμε να μιλάμε τελείως.Εγώ προβληματισμένη και στενοχωρημένη και βασικά ηλίθια,όλη η φάση με είχε μπερδέψει τόσο πολύ.Ένιωθα τόσα πολλά για σένα σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα άλλα δεν είχα ερωτευτεί εσένα,είχα ερωτευτεί τον διαδικτυακό εαυτό σου τον άνθρωπο που κατάφερα να ανοιχτώ χωρίς να τον βλέπω.Από κοντά ήσουν κάποιος άλλος,δεν μιλαγες το ίδιο,δεν ένιωθα το ίδιο.Μετά τον καιρό της σιωπής,έστειλες μήνυμα και ξανάρχισε η συζήτηση μόνο που αυτή τη φορά ε΄γω ήμουν τόσο απογοητευμένη και νευριασμένη,πιο πολύ με τον εαυτό μου και την γαμημένη πλάνη στην οποία ζούσα.Οπότε το πήρα λίγο στην πλάκα,στις και καλά χιμουριστικές προσβολές.Ανούσιες συνομιλίες για να σπαταλάς τον χρόνο σου και εγω να ελπίζω σε αυτή την σύνδεση και οικειότητα που πίεζα τόσο πολύ τον εαυτό μου να νιώσει.Σε ρώτησα λοιπόν μετα από καιρο "γιατί μου μιλάς ακόμη;"και μου απάντησες "απο συνήθεια"και με ρώτησες "εσύ" και ήθελα να σου πω πόσο πολύ ήθελα να δουλέψει μαζί σου,πόσο πολύ με έχεις βοηθήσει,πόσο σε χρειάζομαι στη ζωή μου δεν με νοιάζει σαν τι αλλα το μόνο που είπα ήταν "και εγώ από συνήθεια".Και έτσι αποδέχτηκα το τέλος μας,'εσβησαν όλα όσα ήθελα,βγήκα από το συννεφάκι μου προσγειώθηκα σε κάτι κατσάβραχα της πραγματικότητας και αποχαιρέτησα έναν άγνωστο που αγάπησα πολύ.