ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

από μικρή ονειρευομουν να με αγαπήσει ένας ανθρωπος που στα μάτια μου θα φάνταζε ο ομορφοτερος του κοσμου . λόγο καταστάσεων άσχημων σπίτι μου έζησα απομονωμένη με τους γονεις μου σε ενα σπίτι μακρυά από την πόλη. όλη μέρα μόνη μου με τους θετούς γονεις μου να μου κανουν ψυχολογικό πόλεμο οτι ειμαι υποχρεωμένη μαζί τους να μένω γιατί έτσι είναι το πρέπον. με δυσκολία ήδη από μονή μου στο να φτιάχνω φιλίες ήδη επιβαρυνόταν η κατασταση . πέρασα τα χρόνια μου εκει να ειμαι υπηρέτρια της μάνας μου ουσιαστικα και βοηθός στο σπίτι οικιακά και η ζωή μου κυλούσε εκεί χρόνια ετσι . οταν στα 30 κοντά αποφασίσαμε να έλθουμε σε μια μικρή πόλη για λογούς πρακτικούς πλέον είχαν μικρύνει οι ευκαιρίες για κοινωνικές συναναστροφες στο απειροελάχιστο. ο πατερας έφυγε απ την ζωή χρόνια μόνον η μάνα έχει μεινει . η μοναξιά κι η απομόνωση ακόμα πιο πολύ σκληρή σε μια περιοχή που πρέπει να είσαι πανέμορφος νεαρός ηλικιακά και από μεγάλη κοινωνικά θέση οικογένεια αλλιώς σε γράφουν . δυο φορές πιο χειρότερη η κατασταση μονή να παλεύω να κρατηθώ σε μια νορμαλ όσο γινετε ψυχική κατασταση . με μια μάνα με ψυχιατρικα θέματα και με μια κοινωνία αισχρη φρικτή. τα ονειρα έγιναν σκόνη μοναξιά και κακια βλεπω γύρω μου . οι ανθρωποι με αντιμετωπίζουν επειδη μεγαλοδειχνω σα σεβασμια θειτσα αίνο άλλες στην ηλικία μου τις αντιμετωπίζουν διαφορετικά και φιλικά έμενα τυπικά αδιάφορα . νιωθω άβολα απωθητική ότι με απαξιώνουν σα άνθρωπο με κάνουν να νιωθω στα 36 μου σα να ειμαι η γεροντοκόρη του 60 που την σέβονται όλοι .μια κυράτσα που απλα ανέχονται και είναι απλά τυπικά ευγενικοί αδιάφορα προς αυτήν. η αν δε εχουν ούτε αυτό να της φέρονται με αγένεια και με φανερή αντιπάθεια .αυτά ολα και η κακοτροπιά του κοσμου σε συνδυασμό με τα προβλήματα σπίτι μου με κάναν να μισώ τους πάντες κι τα πάντα . στήριξη από πουθενα και κανεις να μη νοιάζεται για μένα οσο κι αν εγω ειμαι άτομο που νοιάζεται τον διπλανό του σε επίπεδο ανθρωπινό. δίχως να ζήτω τίποτε μα όχι και τόση κακοτροπιά ρε γαμώτο . μόνον μια επιφανειακή στοιχειωδη ευγένεια με ενα κυριλέ κι ενα πληθυντικό και όλα μια χαρά. σου βάζουν εναν πελώριο τοίχο κι λεν εσείς κυρία μου δε περνάτε δε είστε του γούστου μας . αλλιώς φέρονται εκει που θέλουν και αγαπούν και αλλιώς σε άλλους . ξενερα νιωθω πως γέρασα και δε κατάλαβα πως για μενα δε υπάρχει ουτε τρόπος να εχω φίλους ουτε μια όμορφη σχέση με κάποιον καλο άνθρωπο. με χουν βάλει στη εφεδρεια με την συμπεριφορά τους νιωθω σα την κυριούλα που πέρασε πια σε αλλην εποχή . παρακαλώ ανεβάστε το δε ειναι τρολια απλά θέλω κάπου να μιλήσω.πως ο κόσμος μπορεί να σε κάνει να θες στο τελος να ζεις στην αφάνεια να κλειστείς σπίτι σου και να μην αντικρίσεις άνθρωπο. απελπισία .