ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Περίμενα να ακούσω τη φωνή σου έστω, γιατί μου είχε λείψει. Και γιατί έχεις ωραία φωνή. Πότε θα την ξανακούσω έτσι κι αλλιώς? Ίσως δεν ξαναμιλήσουμε ποτέ, μόνο θα κοιταζόμαστε και θα αλλάζω δρόμο. Και έτσι καθόμουν και τεντωνόμουν και κρυφάκουγα, αλλά δεν σε άκουγα, και άκουγα τη δυνατότερη φωνή της άλλης με το παχύ σίγμα, και κάλυπτε το δικό σου ψίθυρο. μιλούσες σ’ αυτήν όμως, αυτήν, τη φίλησες νομίζω. Περίμενα να ακούσω αν θα γελάσεις, γενικά γελούσες εύκολα θυμάμαι. Γέλασες μια φορά. Εγω μπορώ καλύτερα. Και σε απέφευγα, μετά αναρωτήθηκα γιατί σε αποφεύγω, αντί αυτού θα πρεπε να σε σκαλώσω, να σε κομπλάρω, να κομπλάρω την άλλη. Αλλά δεν έχω δύναμη πλέον για παιχνίδια, έχω κουραστεί. Κι έτσι είπα να σταματήσω να παίζω. Γιατί δεν είμαι ακομπλεξάριστη, γιατί με πειράζεις. Γιατί σε σκέφτομαι ακόμα και γιατί με επηρεάζεις. Μέχρι που σε πιάνω να με κοιτάς. Μέχρι που με πιάνεις να σε κοιτώ. Και πάλι απ’ την αρχή. Αλλά τα παιχνίδια μου έχουν τελειώσει. ‘Εχω βαρεθεί να χάνω.