ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

γνώρισα μια γυναίκα που μου ήταν πολύ συμπαθής. Γενικά δεν το έχω με ανθρώπους. Να βρίσκω ανθρώπους συμπαθητικούς και να με βρίσκουν και εκείνοι. Είμαι μοναχικός άνθρωπος. Τσπ η γυναίκα αυτή είναι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, γιατι την απάτησε ο άνθρωπος που ήταν μαζί πεντέμιση χρόνια και έφυγε απο το σπίτι τους, μενει με την αλλη, την γνωρίζει ήδη στην οικογένειά του (!), αλλά παρόλα αυτά βλέπω, πως το παίζει ακόμα δίπορτο (ίσως να μείνω με την άλλη ίσως και όχι) και εκείνη έχει χαζες ελπίδες, πως θα γυρίσει. Ίσως και να γυρίσει,δεν το αποκλείω, αλλά αφου έχει ζήσει την κάβλα του πρώτα με την άλλη. Η βλακεία είναι, πως, απο αυτά που βλέπω, βγαίνει και απο πάνω, όσο η άλλη κλαίει και χτυπιέται και τον ικετεύει να κάνουν θεραπεία για να τα βρουν και νομίζει πως φταίει εκείνη! Βλέπω που πάει η δουλειά και πως θα πληγωθεί πικρά. Απέφευγα να της λέω τη γνωμη μου γιατι δεν θέλω να ανακατεύομαι σε αυτά. Με ρώτησε όμως και της την είπα. Μάλλον ήμουνα παρα πολύ ειλικρινής και ο ρεαλισμός μου την απομάκρυνε. Είπε πως θέλει να κρατήσει λίγο απόσταση απο εμένα να σκεφτεί και να ηρεμήσει. Φυσικά το σεβάστηκα. Στεναχωρέθηκα όμως γιατί δεν ήθελα να την πληγώσω και φοβάμαι πως σκέφτηκε πως τα είπα αυτά γιατί έχω άλλους σκοπούς. Όμως δεν έχω. Τη βρίσκω ελκυστική και μου αρέσει ως τύπος, αλλά δεν είμαι σε φάση για τέτοια και δεν θέλω να αρχίσω και κάτι με μια γυναίκα που αγαπάει ακόμα (γιατί αγαπάει). Ισως τελικά είναι ηλίθιο να είσαι ειλικρινής. Και εκείνη πληγώθηκε απο τα λόγια μου και εγώ έχασα μια φίλη.