ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χάζευα στο ίντερνετ δυο αγαπημένες μου celebrities: τη Λυδία Παπαϊωάννου που προ λίγων ημερών έκλεισε τα 34(!) και την Κατερίνα Τσάβαλου που άντε να πιστέψεις ότι έφτασε τα 37(!!). Το θέμα δεν είναι ότι τις θαυμάζω επειδή η Μαμά Φύση τις έχει προικίσει τόσο καλά κι εκτός από όμορφες μοιάζουν και σαν 18χρονες - οκ, κι εγώ μικροδείχνω πολύ κι ας έκλεισα πρόσφατα τα 30 -, αλλά αυτό που πραγματικά θαυμάζω σε αυτές τις κοπέλες είναι αυτό που εκπνέει η προσωπικότητά τους. Τουλάχιστον απ' όσο έχω καταφέρει να τις γνωρίσω μέσω της δημόσιας προβολής τους ή από γνωστά μου άτομα που έτυχε κάποια στιγμή να τις γνωρίσουν φιλικά ή επαγγελματικά, πρόκειται για δυο γυναίκες με ανεξάρτητο πνεύμα, κουλ και κάπως ροκ τυπάκια, ακομπλεξάριστες στο να κάνουν σχέση με μικρότερο άντρα, γενικά ασυμβίβαστες με το στερεότυπο της "καθωσπρέπει" 30άρας που μοναδική και βασική της έννοια πρέπει να είναι η δημιουργία οικογένειας, όπως επιβάλλει η κοινωνία αλλά κι οι ίδιες μας οι οικογένειες.Όταν λοιπόν πριν λίγους μήνες έκλεισα τα 30 μου χρόνια, άρχισε σιγά σιγά κι η κριτική από τους ίδιους μου τους γονείς, του στυλ "δε σου ταιριάζουν τα σκισμένα τζιν, τώρα είσαι 30 χρονών γυναίκα, πρέπει να ντύνεσαι πιο μεγαλίστικα", "πρέπει να μάθεις να μαγειρεύεις και πιο δύσκολα φαγητά όπως μουσακά και παστίτσιο κι όχι μόνο αυτά τα fast food του Πετρετζίκη. Τι θα τρώνε αύριο μεθαύριο ο άντρας και τα παιδιά σου, μόνο καρμπονάρες;" "κοτζάμ γυναίκα και παίζεις playstation λες κι είσαι κανα πιτσιρίκι;" "κι αυτό το tattoo τι το 'θελες τώρα στα 30 σου;"Εν ολίγοις, προσπαθούν μετά μανίας να με πατρονάρουν, να με βάλουν στο καλούπι της "σωστής" κατ' αυτούς 30άρας που δεν επιτρέπεται να φορά νεανικά ρούχα όπως ένα σκισμένο τζιν ή ένα t-shirt με στάμπα αλλά πιο "σοβαρά" ρούχα "της ηλικίας της", να μάθει να μαγειρεύει απ' όλα τα φαγητά για να ταϊζει όπως πρέπει τον μελλοντικό άντρα και τα μελλοντικά παιδιά που κανείς δεν τη ρώτησε αν θέλει να κάνει, να μην παίζει playstation όταν θέλει να χαλαρώσει κι ούτε να συλλέγει comic που είναι η αδυναμία της γιατί αυτά τα κάνουν τα πιτσιρίκια κι όχι οι ώριμες 30άρες, να μην αράζει με την παρέα της τρώγοντας σουβλάκια στο παγκάκι γιατί οι ώριμες γυναίκες πρέπει να τρώνε σε εστιατόρια σαν κυρίες κι όχι σαν αλήτισσες στα πάρκα, να μην κάνει παρέα με την φοιτήτρια ξαδέρφη της παρόλο που ταιριάζουν τόσο πολύ και κάνουν εξαιρετική παρέα γιατί "τι δουλειά έχεις εσύ να κάνεις παρέα με κάποια 9 χρόνια μικρότερή σου;"Το ότι θέλω να ζω τη ζωή μου έτσι ακριβώς όπως ΕΜΕΝΑ μου αρέσει, κάνοντας όλα αυτά που οι δικοί μου λένε πως δεν αρμόζουν σε μια 30χρονη γυναίκα, με κάνει ανώριμη και λιγότερο σοβαρή; Δείχνει παρατεταμένη εφηβεία ή παλιμπαιδισμό; Αν, εφόσον δε με γνωρίζετε, βάλω μια αναζήτηση στο "Σε Είδα" και δηλώσω ότι είμαι 30 χρονών και ψάχνω άτομα απλώς για γνωριμία, απλά και μόνο απ' την ηλικία μου θα σας δημιουργηθεί ο προϊδεασμός μιας στερεοτυπικής εικόνας για το άτομό μου όπως ακριβώς σκέφτονται οι γονείς μου αλλά και τόσοι άλλοι όταν ακούν "γυναίκα ετών 30";