ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειχα καποτε μια αγαπη, μια σχεση μακροχρονια. Μου χε πει "για παντα". Ηθελα να το πιστεψω, το πιστεψα. Μπηκε στη μεση η αποσταση, ηταν γνωστο απο την αρχη πως θα συμβει. Εκανα υπομονη, εκανα την υπερβαση. Βρεθηκαμε μαζι, κατι ομως ειχε αλλαξει. Δε μου μιλησε ποτε καθαρα, ανοιχτα. Ξαναβρεθηκαμε σε αποσταση. Δε με χωρισε, με αφησε να διαλυθω και αναγκαστικα να τον χωρισω. Διαλυθηκα. Ζοριστηκα. Περασα και μια αγωνια με την υγεια μου, που πυροδοτηθηκε και απο το στρες. Τα ξεπερασα. Συνεχισα. Ξαναεχτισα. Τα κανα ολα. Εχω πολλα, ειμαι ευγνωμων. Νομιζα πως καποια στιγμη θα "απολογηθει", δεν ειχα αναγκη απο συγγνωμες, μια εξηγηση ομως ενιωθα πως την αξιζα. Δεν ηρθε ποτε. Δεν αξιζε ποτε. Εγω νομιζα λαθος. Τωρα το ξερω.