ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

που βρίσκεται τώρα στο νοσοκομείο...Τόσα χρόνια δουλειά δουλειά δουλειά και δύσκολη ζωή από μικρή. Έφτασε κουτσα στραβά μέχρι τα 89 και τώρα κρατιέται από ένα μηχάνημα οξυγόνου. Δεν ήθελε να είναι στο νοσοκομείο, το ξέρω. Ανάμεσα στα παιδιά της ήθελε να είναι και στα εγγόνια αλλά δεν μπορεί να αναπνεύσει δυστυχώς. Κι εγώ είμαι εγκλωβισμένη σε ένα νησί όχι επειδή δεν θέλω να φύγω αλλά δεν βρίσκω νόημα να πάω πουθενά. Δεν αφήνουν επισκέψεις. Με περίμενε να της πω τα νέα από κοντά, αλλά δεν πρόλαβα. Μου είπανε να κρατήσω την άδεια να έρθω στα τετελεσμένα, αλλά τότε δεν έχει για μένα νόημα κανένα. Απολύτως κανένα γιατί δεν θα με έχει δειΑυτήν τη φορά είναι δύσκολα πολύ το κατάλαβα. Δεν θα το ξεπεράσει το νιώθω. Γιαγιά μου σ αγαπώ και θέλω να γίνεις κρατήσεις λίγο ακομα να σου πω τα νέα μου από το νησί. Ω πουλί μου...φαε πίτα, μου έλεγε πάντα γελώντας. Πονεμένη, ταλαιπωρημένη ψυχούλα. Δεν της αξίζει το νοσοκομείο...σπιτάκι της με τα παιδιά τής και τα εγγόνια. Κι εγώ θα έρθω πετώντας