ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σου απαντώ από εδώ:Λοιπόν "το κενο" μου το ανακάλυψα και το κάλυψα, όταν συνειδητοποίεισα, ότι νόμιζα ότι γίνομαι αρεστη κάνωντας ουσίες και πίνωντας αλκοολ. Ξέρεις "στοματικές" διεργασίες...ψυχαναλυτικά. Ενώ πλέον όπως καταλαβαίνεις μισση συνειδητοποιώ και καταλάβαινω ότι κάνοντας κακό στον εαυτό μου ούτε αρεστή γίνομαι αλλά ούτε και συμπαθής...πόσες μπαφοφιλίες, πόσες αλκοολοφιλίες, αλλά ούτε και περισσότερο η λιγότερο συμπαθής γίνομαι αφού αυτό δεν εξαρτάται από μένα αλλά από την υποκειμενική γνώμη του καθενός...Τέλος τι σημασία έχει άλλωστε να προσπαθούμε να γινόμαστε συμπαθής σε άτομάκια που δεν βλέπουν πέρα από τη γαλλική μυτούλα τους....Γιατί να προσπαθώ για κάτι από την στιγμή που οι πράξεις μιλούν από μόνες τους..Εχώ αισθανθεί μίσση ένα από τα χειρότερα συναισθήματα που μπορεί να αισθανθεί πιστευω κάποιος,,,,ΝΤΡΟΠΗ...αλλά μετά αναλογιζόμενη την κατάσταση κατάλαβα ότι η ντροπή μου ήταν εκγενετής κάτι που ανέφερες και εσύ...θες η μάνα μου θέλεις οι ενοχές που άθελα του σκόρπαγε ο πατέρας μου...θέλεις το κοινωνικό περιβάλλον...πολλά είναι πάντως την ευθύνη εξ ακολουθώ και την παίρνω πάνω μου. Χωρίς να αμφιβάλω εάν είμαι συμπαθής ή αντιπαθής...στους άλλους...Απλά δέχομαι την γνώμη και τελειώνει εκεί.Εάν τα χεις καλά με τον εαυτό σου, τότε μπορείς και να δεις και να ακούσεις...αισθάνομαι που λες μισση οτι μερικές φορές η νοημοσύνη μου υποτιμάται η ότι με κοροϊδευουν...μάλλον γιατί αμφιβάλλω για εμένα, εννοώ την ανασφάλεια που έχω με τον εαυτό μου...εξ ακολουθώ και αμφιβάλλω...όχι για την νοημοσύνη μου, αλλά γι αυτά τα αναμεικτα συναισθήματα...μία αγαπης και μία μίσους...μία αγχους και μία φόβου..για τις δικαιολογίες που δίνω στους άλλους και για τις αδικαιολόγητες συμπεριφορές που εξακολουθώ να δέχομαι και να καταπίνω, πάντα με βάση εμένα,εάν θες την ηθική μου.Αυτές οι σκέψεις που ουσιαστικά με δηλητιριάζουν...αυτοί οι άνθρωποι που μ έχουν δηλητηριάσει με το χειρότερο δηλητήριο...την ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ. Μπερδεμένοι άνθρωποι και αυτοί φαντάζομαι.. Θα ηθελα να ακούσω την δική σου άποψη.