ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νομίζω δεν υπάρχει καλύτερος στοίχος να εκφράσει αυτό που συνέβαινε μεταξύ μας. "What kind of existenceto want you so much..?And only feel the distance,each time when we touch.." Ενω σε ήθελα και συ έμένα, κάθε φορά που σε άγγιζα ένιωθα κρύο, ένιωθα αυτην την "απόσταση" μεταξύ μας, αφου αντι να χαίρεσαι για τα κοινά μας σημεία και να τα χρησιμοποιοείς σαν κίνητρα, προτιμούσες να βάζεις ανάμεσα μας όλα αυτά που μας διαχωρίζουν. Λυπάμαι. Δεν φαντάζεσαι πόσο ανάγκη είχα απλά να ακούσω μια φορά έστω "Μην ανυσηχείς, όλα θα πάνε καλά με μας", τη στιγμή που σήκωνα ένα απίστευτο βάρος προσπαθώντας να σε διαβεβαιώσω και να σε "καθησυχάσω" οτι το μόνο που μετράει είναι να περνάμε καλά και πως όλα θα ΄ναι οκ, όσες φορες αμφέβαλλες. Φυσικά δεν το είπες ποτέ γιατι κόλλαγες στις λεπτομέρειες και όχι στην ουσία της ολης φάσης. Και τώρα παίζει να το δεις και να πατήσεις "ταυτίζομαι" ή κατι χωρις να σκέφτεσαι καν οτι πρόκειται για σένα. Και αφου διαβάζεις αυτή την πρόταση ακόμα σκέφτεσαι πως πρόκειται για κάποια άλλη το κείμενο που έγραψε ο "αγνωστος" τύπος. Κι όμως. Καληνύχτα.