ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σκέφτηκα αρκετά πριν γράψω την ιστορία μου. Είναι τέτοια η καρμική της διάσταση που αμφιβάλω αν θα μπορούσε να γίνει πιστευτή, πέραν των δύο-τριών ατόμων που ήδη τη γνωρίζουν.Πριν από αρκετά χρόνια υπηρετούσα ως δόκιμος σ' ένα νησί. Είχα φτάσει εκεί την αρχή του χειμώνα, πέρασε ο καιρός, έφτασε το καλοκαίρι και μετάθεση γιοκ. Κρατούσα ένα παλιό δωμάτιο σε μια στροφή του δρόμου, τριάντα μέτρα από τη θάλασσα. Μικρό αλλά με εξαιρετική θέα. Το παράθυρο κρεμόταν πάνω από βράχια που πιο κάτω κατέβαιναν σχετικά ομαλά μέχρι το κύμα. Στεκόμουν συχνά σ' αυτό το παράθυρο καπνίζοντας. Αραιά και που εμφανιζόταν ένας παππούς με τα καλάμια του ή, όταν μπήκε το καλοκαίρι, κατέβαινε κανένας ντόπιος για βουτιές.Θυμάμαι τα πάντα από εκείνο το απόγευμα, όταν γυρίζοντας στο δωμάτιο είδα μια παρέα να έχει απλώσει πετσέτες πάνω σ' έναν επίπεδο βράχο. Νεαρά παιδιά, τρία ζευγάρια, όχι πάνω από 25. Σπάνιο θέαμα στα βράχια, αφού η πολυσύχναστη παραλία ήταν κανα χιλιόμετρο και βάλε πιο νότια. Πρόσεξα ιδιαίτερα το ένα κορίτσι με τα κοντά, φυσικά κόκκινα μαλλιά, η οποία με μαγνήτισε με τη χάρη της.Το δεύτερο απόγευμα τους πέτυχα την ώρα που μάζευαν τα πράγματά τους. Έπειτα, για δυο μέρες είχα υπηρεσία και δεν επέστρεψα στο δωμάτιο.Την Κυριακή όμως ήταν πάλι εκεί. Ακούμπησα στο περβάζι καπνίζοντας και χαζεύοντάς τους. Η κοκκινομάλλα ήταν ζευγάρι μ' ένα ψηλό ξανθό νεαρό, έτσι που φαντάστηκα ότι θα ήταν αλλοδαποί. Μέχρι που κάποια στιγμή ακούστηκε καθαρά η εθνική μας προσφώνηση, από το στόμα της μάλιστα! Μπήκα να φτιάξω ένα καφέ κι όταν γύρισα στο παράθυρο παρατήρησα (με κάποια έξαψη ομολογουμένως) ότι είχε ελευθερωθεί από το πάνω μέρος του μαγιό της, ενώ τα άλλα δύο κορίτσια δεν ακολούθησαν το παράδειγμά της. Σκέφτηκα ότι τόσο αυτή όσο και ο φίλος της θα ήταν μακριά από κοινές ντροπές και σεμνοτυφίες. Αυτός περισσότερο, εδώ που τα λέμε. Κι εγώ πάντως δεν ντράπηκα καθόλου να στρογγυλοκαθήσω στο περβάζι και να παρακολουθώ (μπανίζω επί το ορθότερον). Θα ορκιζόμουν μάλιστα ότι με είδε κάποια στιγμή που έστρεψε το βλέμμα της, αν και το σημείο στο οποίο κάθοταν ήταν σχετικά λοξά και μας χώριζαν περίπου πενήντα μέτρα. Τέλος πάντων, ομολογώ ότι μου φάνηκε χρήσιμο ένα ζευγάρι παλιοκιάλια, που για τέτοιο σκοπό τά 'χα πάρει, αλλά με τα οποία μέχρι τότε χάζευα τους γλάρους.Δυστυχώς τις επόμενες δυο τρεις μέρες έμπλεξα με υπηρεσίες και άλλα τινά κι όταν ξέμπλεξα, αυτή και η παρέα της δεν ξαναφάνηκαν. Τέλειωσαν φαίνεται οι διακοπές τους ή άλλαξαν στέκι.Έλα όμως τώρα που δε φαντάστηκα ότι θα γινόταν τέτοιο σεντόνι, κι ακόμα δεν ξεκίνησε η ιστορία..Πιθανόν να τη συνεχίσω σε άλλη εξομολόγηση.Κ@