ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θεσσαλονίκη 2008. Ήμουν για σπουδές και γνώρισα μια κοπέλα η οποία στη αρχή έδειχνε ενδιαφέρον (και οι δυο στα 25 μας). Όταν άρχισα να της δείχνω κι εγώ το δικό μου, πιπίλισε την καραμέλα "σε βλέπω σαν φίλο". Σε κοινό μας γνωστό βέβαια είπε άλλα πράγματα που έδειχναν ότι μόνο σαν φίλο δεν με έβλεπε και περίμενε πέσιμο (με το καλημέρα απλά δεν της έκατσε !?). Με πείραξε πολύ η συμπεριφορά της τότε και δεν της ξαναμίλησα, ουσιαστικά γιατί τη θεώρησα ψεύτικη. Εν τω μεταξύ μια φορά που υποτίθεται θα συναντιόμασταν οι δυο μας μου κουβάλησε και μια ξαδέρφη της ενώ από τηλεφώνου ήταν όλο στα μέλια...έτσι τελείως στο άκυρο. Η κοπέλα μάλλον κυρίως την επιβεβαίωση έψαχνε καθώς μόλις είχε χωρίσει από σχέση 2 ετών. Κι ερχόμαστε στο σήμερα...σήμερα, 7χρόνια μετά, η κοπέλα αυτή μου στέλνει αίτημα στο fb από το επαγγελματικό της προφίλ. Προφανώς και δεν απάντησα στο αίτημα φιλίας της. Και για ποιον λόγο να το κάνω άλλωστε; Πρέπει κάποιες να κατανοήστε ότι όταν εφαρμόζετε την τακτική "σε φέρνω μέχρι την πηγή αλλά δεν σου δίνω νερό" απλά και μόνο για να επιβεβαιωθείτε, μπαίνετε στη μαύρη λίστα κατευθείαν. Και υπάρχει μόνο μια λέξη που σας χαρακτηρίζει. Καλά φανταστήκατε, αυτή που αρχίζει από "κ" (όπως λέει και ο Παύλος Σιδηρόπουλος...)