ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

22 χρονών,έχοντας τελειώσει το Πανεπιστήμιο πριν λίγους μήνες και αναζητώντας μία περιστασιακή εργασία που δεν έβρισκα στην Ελλάδα, βρήκα μία αγγελία για εργασία στην Κύπρο, σε μία πολύ γνωστή αλυσίδα εστιατορίων, μισθός 500-600 ευρώ αλλά με σπίτι και διατροφή πληρωμένα για 6 μήνες. Το θεώρησα καλή ευκαιρία για να μαζέψω κάποια χρήματα, με πήραν και πήγα. Πήγα πριν 2 εβδομάδες, οπότε και μου είπαν ότι τελικά θα εργάζομαι σε ένα beach bar και όχι στο εστιατόριο που είχαμε κανονίσει. Δεν πειράζει είπα, σιγά το πράγμα. Αν και μου είχαν τάξει σπίτι με μία κοπέλα συγκάτοικο, βρέθηκα να μένω σε ένα ενοικιαζόμενο δωμάτιο. Και πάλι, κρεβάτι είχα, πρόβλημα δεν είχα. Πριν λίγες ημέρες ο manager μου με φώναξε να μιλήσουμε και φαντάστηκα ότι η συζήτηση είχε να κάνει με την αλλαγή του σπιτιού (όπου τελικά θα έμενα με δύο άντρες συγκάτοικους), αλλά όχι. Ξεκίνησε τη συζήτηση λέγοντάς μου "Ήρθε η ώρα να γυρίσεις στην πατρίδα σου" (κομψός και ευαίσθητος τρόπος να μιλάς στους υπαλλήλους σου!). Και αργότερα, "απλά δεν κάνεις, δε δείχνεις αρκετή προθυμία για τη δουλειά και δεν κάνεις αρκετές ερωτήσεις". Δε μου έδωσαν καμία προειδοποίηση ώστε να έχω την ευκαιρία να βελτιωθώ, απλά μετά από 10 ημέρες δουλειά κατάλαβαν ότι είμαι χάσιμο χρημάτων για την εταιρεία τους και με έστειλαν πίσω. Αρχικά μου είπαν να πληρώσω μόνη μου το εισιτήριο, αλλά το πάλεψα και μου πλήρωσαν ένα μέρος του. Θα μπορούσα να έχω βρει άλλες ευκαιρίες εκεί, αλλά ήθελα να φύγω το συντομότερο δυνατόν. Αυτό μπορεί να αποδειχτεί και λάθος, αλλά δεν το μετανιώνω και ελπίζω να βρω κάτι έστω και με λιγότερα λεφτά εδώ, αλλά τουλάχιστον να μη θίγει την αξιοπρέπειά μου.