ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φόβος αρχαία ελληνική λέξη , συναίσθημα θεμελιώδες, ανθρώπινο Νύχτα,περίοδος της ημέρας ανάμεσα στη Δύση και την ανατολή ,λαμβάνει χώρα μετά το λυκόφως και μέχρι το χάραμαΥπάρχουν τρεις δομές που συνιστούν την ανθρώπινη υπόσταση Το υπερεγώ μου, το απρόσιτο μέρος της προσωπικότητας μου σταδιακά διασαλεύεται. Γίνεται το τέρας που οι μπαμπάδες εξιστορούν στα μικρά κοριτσάκια για να κοιμηθούν το βράδυ .Το εκείνο μου,λειτουργώντας με ευχαρίστηση προσπαθεί γλυκά και τρυφετα να απομακρύνει τα φρικτά συναισθήματα και τον πονο που με πνίγει σε μια κλεψυδρα αμμου που συνεχώς η ζωή αναποδογυριζει επίτηδες. Να μη με αφήσει να αναπνεύσω .Το εγώ μου παραυτα με τσακίζει, με συνθλίβει σαν τους ναυαγούς που τύφλα προσπαθούσαν να διακρίνουν το λιγοστό φως του φάρου. Τη μοναδική σωτηρία που θα τους σώσει από την απόλυτη καταστροφή. Όμως εκείνη τη φοβερή νυχτα το καράβι συγκρούστηκε στα αιχμηρά βράχια. Ο ναυαγός αργοπεθενοντας μόνος και αβοήθητος ψελίζει στον εαυτό του "Μητέρα είμαι τελικά ο πιο ανόητος" και ύστερα αφήνει την τελευταία του πνοή με συντροφιά τα συντρίμμια που τόσο αγαπούσε, το καράβι που τον νανουριζε τις κρύες νύχτες του χειμώνα μαζί με το ρούμι,τον γλυκό του έρωτα που τον τύλιγε με τη θερμότητα τουΈτσι και το δικό μου εγώ με προσγειώνει, με συνθλίβει σαν το ναυαγό που δεν πρόλαβε να αποχαιρετήσει τη μητέρα..σαν το καράβι που χάθηκε μέσα στη τρυκιμια και τη παγωνιά της νύχτας. Προσγειώνομαι στη βαθιά και σκληρή πραγματικότητα.Εχω κατάθλιψη.