ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
14.2.2014 | 02:29

Στο σταθμο στα Ανω Πατησια

Θυμασαι;;Εμενα αυτα τα 6-7 λεπτα με εχουν στοιχειωσει.Οτι ειχε τελειωσει η συναντηση μας και με συνοδευσες μεχρι τον σταθμο για να γυρισω σπιτι.Προχωρησαμε μεχρι τα τελευταια καθισματα του σταθμου οπου και κατσαμε.Με το που καθησα ενοιωσα το χερι σου γυρω μου να με φερνει πιο κοντα στην αγκαλια σου.Μολις το ενιωσα αυτοματως γερνω το κεφαλι μου στον ωμο σου και κουρνιαζω στην αγκαλια σου, χαμενη.Εσυ αμιλητος με το ενα χερι με αγκαλιαζες και με χαιδευες,ενω στα ποδια σου ειχες το laptop μου που κουβαλουσες εσυ για μενα.Κοιτουσες μπροστα στην απεναντι αποβαθρα.Εγω σε κοιταζα και σου χαμογελουσα.Σαν να το αισθανθηκες το χαμογελο μου και ξαφνικα με κοιτας,μου χαμογελας και με φιλας.Με φιλας για 1η φορα κι εγω νιωθω να σβηνω.Σου λεω οτι μου ελειψε αυτο απο εσενα και βυθιζομαι ξανα στην αγκαλια σου.Τωρα σε αγκαλιαζω κι εγω,σε χαιδευω και σε φιλαω απαλα στο μαγουλο.Μολις ενιωσες το φιλι μου, με φιλας ξανα με παθος.Σου ψιθυριζω οτι δε θελω να φυγω και με φιλας γλυκα ξανα στο μετωπο και πανω στη μυτη.Ζω την απολυτη ευτυχια.Μου λες "Δωσε μου τα χερια σου"κι εγω λσω "Ειναι παγωμενα".Αυτοματως μου απαντας "Τα δικα μου ειναι πιο παγωμενα".Βαζω τα χερια μου μεσα στα δικα σου.Για να σπασω τη σιωπη πεταω μια βλακεια του στιλ "εχουμε γινει ελαφρως θεαμα:",για να μου απαντησεις χαμογελωντας "το ομορφο απο το χυδαιο εχουν διαφορα".Μου εδωσες κι αλλο φιλι,μονο που αυτην την φορα ενιωσα οτι δεν ηθελες να τελειωσει...ουτε κι εγω ηθελα να τελειωσει.Χαθηκα ξανα μεσα στην αγκαλια σου.Θυμαμαι την αισθηση του λαιμου σου και το θορυβο απο τον συρμο που πλησιαζει την αποβαθρα.Σηκωνομαστε, παισρνω το laptop μου απ τα χερια σου και χωρις να σε κοιταξω ή να σε αποχαιρετησω μπαινω στο 1ο βαγονι.Μου φωναζεις "Παρε τηλεφωνο".Σε κοιταω και σου χαμογελαω.Μεχρι να ξεκινησει το τρενο βλεπω οτι κατι μου ψιθυριζες,αλλα δε μπορεσα να καταλαβω τι.Σου ψιθυρισα κι εγω "Θα μου λειψεις".Ξαφνικα κλεινουν οι πορτες και για δευτερολεπτα σε χανω απ το οπτικο μου πεδιο.Κουνουσα το κεφαλι μου για να μπορεσω να σε δω και το ιδιο εκανες κι εσυ.Εκεινη τη στιγμη μου χαρισες το ομορφοτερο χαμογελο σου...Κολλησα στο τζαμι και σου ξανα ψιθυρισα 'Σ ΑΓΑΠΩ...ΘΑ ΜΟΥ ΛΕΙΨΕΙΣ" και το τρενο ξεκινησε.Δημητρη ηταν τα πιο ομορφα 6-7 λεπτα της μεχρι τωρα ζωης μου!!!
1
 
 
 
 
σχόλια
Scroll to top icon