ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξέρεις.. μισώ το γεγονός ότι τόσα χρόνια, τόση ταλαιπωρία, τόση προσπάθεια μετά, δεν έχω καταφέρει να σε ξορκίσω από το μυαλό μου. Είμαι φυλακισμένη μέσα στον τόπο και το χρόνο που ήμασταν μαζί, μόνη μου. Ζω τη ζωή μου, σε όλους μοιάζω φυσιολογική, χαρούμενη πετυχημένη, με τα πτυχία μου, τη δουλειά μου, τη σχέση μου, τους φίλους μου, κι όμως μέσα στο κεφάλι μου έχω μια παράλληλη ζωή, που συνεχίζεται χωρίς όλα αυτά, με σένα και μένα. Σιχαίνομαι το γεγονός πως έχω την ανάγκη να ξέρω πως είσαι κάπου εκεί έξω, ίσα ίσα για να νιώθω ότι ο κόσμος είναι στη θέση του, κι ότι μετράω τις μέρες ανάποδα για να 'ρθουν γιορτές και γενέθλια, μπας και με τιμήσεις με μια δυο σου κουβέντες. Μισώ το γεγονός ότι αν πάω να πω σε κάποιον σ'αγαπώ, η λέξη μπλέκεται στα δόντια μου και δεν βγαίνει πιο έξω. Την είχα τόσο πολύ συνδέσει με σένα, που σαν άλλο σκυλί του Παβλόφ, νιώθω πόνο, μόνο που τη σκέφτομαι. Κάθε νέο μου, κάθε επιτυχία μου, έχω τόσο έντονα την επιθυμία να τη μοιραστώ μαζί σου, που μόνο η σκέψη πως θα ακούσω πάλι τη φωνή σου ψυχρή, αδιάφορη και γεμάτη δηλητήριο, όπως κάποια φορά στο παρελθόν, με κρατάει από το να σε πάρω τηλέφωνο. Έτσι, έχω φτάσει να μην αντέχω τον ίδιο μου τον εαυτό, που με κρατάει κρυφά φυλακισμένη μέσα στο κεφάλι μου και να φοβάμαι τα βουνά από χάπια που είναι σίγουρο πως θα με φορτώσει ο ψυχολόγος όταν του τα πω όλα αυτά. Ωραία τα κατάφερες, κορίτσι μου, μπράβο..!