ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙΣ ΣΟΒΑΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΣΟΥ.ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙΣ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΠΑΝΩ ΣΟΥ.ΟΧΙ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟ 36 ΧΡΟΝΩΝ ΑΛΛΑ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΑΙΩΝΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΗ.ΜΟΝΑΧΙΚΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ.ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Η ΜΟΝΗ.ΤΟ ΞΕΡΩ.ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΝΙΩΣΑ ΦΘΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ.ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΚΛΕΨΑΝ ΑΠΟ ΜΕΝΑ.ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ,ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΝΑ ΚΡΑΤΟΥΝ ΤΡΥΦΕΡΑ ΤΑ ΜΩΡΑ ΤΟΥΣ ΑΓΚΑΛΙΑ.ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΕΡΩΤΕΣ ΚΑΙ ΛΕΩ ΠΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΖΩΗ.ΑΠΛΑ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ.ΕΤΣΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ.ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΡΙΝ ΚΟΙΜΗΘΩ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙ Σ'ΑΓΑΠΩ.ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΕΙΣΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ,ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΞΥΠΝΑΩ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ.ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΠΩΣ ΖΟΥΣΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ,ΠΟΥ ΗΣΟΥΝΑ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗ ΖΩΗ.ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΟΥ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΕΡΑΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ.ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ.ΙΣΩΣ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΟΥΡΑΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ.ΙΣΩΣ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΣΕ ΑΛΛΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΦΤΟ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ ΠΟΤΕ.ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ Ο ΜΠΑΜΠΟΥΛΑΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ.ΣΤΕΚΟΜΑΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΖΩ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ.ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ..ΙΣΩΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΝΑ ΤΟΝ ΤΡΟΜΑΞΩ ΕΓΩ.ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΩΡΑΙΑΣ ΚΟΙΜΩΜΕΝΗΣ.ΒΑΖΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΛΕΩ ΠΩΣ Η ΩΡΑΙΑ ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ ΞΥΠΝΗΣΕ.ΕΙΔΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ.ΤΑ ΞΑΝΘΑ ΤΗΣ ΜΑΛΛΙΑ ΕΙΧΑΝ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΑΣΠΡΙΖΟΥΝ.Η ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΝΑ ΘΑΜΠΩΝΕΙ.ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΠΙΑ.ΤΗΝ ΠΡΟΔΩΣΕ.ΔΕΝ ΗΡΘΕ .ΕΠΕΣΕ ΠΑΛΙ ΣΕ ΥΠΝΟ ΒΑΘΥ. ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΠΟΤΕ.......