ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι Δεκέμβριος του 2016 και περιμένω το μετρό στο Σύνταγμα, με πλησιάζει ένας τύπος γύρω στα 30 με πολύ χαρακτηριστικό πρόσωπο (κυρίως πολύ χαρακτηριστικό μαλλί) και με ρωτάει αν θέλω παρέα, εγώ πολύ ευγενικά του εξήγησα πως δεν έχω όρεξη για κουβέντα. Μέσα στο βαγόνι πλησιάζει μια άλλη κοπέλα με την οποία μιλούν μέχρι που εκείνος κατέβηκε. Απρίλιος 2016, πρεμιέρα της Λολίτας στην Πειραματική, συναντώ τον τύπο έξω από το θέατρο ο οποίος μιλάει με μια κοπέλα. Στέκομαι προσπαθώντας να καταλάβω εάν έχουν έρθει μαζί μέχρι που εκείνη φεύγει. Περιγράφοντας το γεγονός σε μια φίλη, μου λέει πως στην παράσταση καθόταν μπροστά της και είχε πιάσει κουβέντα και στην διπλανή του. Μέσα στον χειμώνα, τον πετυχαίνω πάλι στο μετρό ο οποίος μπαίνει με μια κοπέλα. Η κοπέλα αυτή κατέβηκε δύο τρεις στάσεις μετά, τον αποχαιρέτησε σε φάση «χάρηκα». Εγώ οριακά έχω αρχίσει να θεωρώ τον τυπά μια εξαιρετικά καλτ προσωπικότητα του κέντρου ο οποίος εννοείται λίγο μετά κάθησε δίπλα σε μια άλλη προσπαθώντας φυσικά να της πιάσει κουβέντα. Σήμερα, 8/9/18, περίμενε το ασανσέρ στο Anglais με μια συμπαθέστατη κοπέλα, την κρατούσε αγκαλιά, εκείνη έδειχνε χαρούμενη... και έγκυος. Ανάμεικτα τα συναισθήματα. Αν ήταν αυτός ο στόχος του, τουλάχιστον το πέτυχε.