ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω συνειδητοποιήσει ότι εγώ δραματοποιω τις καταστάσεις, στην πραγματικότητα είναι ουδέτερες. Αυτο ηταν το δυσκολο. Οπότε αγχώνομαι χρησιμοποιώ 2 νοητικά τρικ. Κοιτάω το ρολόι μου και όπου είμαι κάνω βαθειές αναπνοές για 30 δευτερόλεπτα. Συνήθως αυτό με ηρεμεί αυτόματα. Το δεύτερο είναι για όταν πιάνω το μυαλό μου να υπεραναλυει. Συγκεντρώνω τη σκέψη μου σε ενα σημείο που με χαλαρώνει.

Τέχνη, τέχνη, ΤΕΧΝΗ! Είναι το οξυγόνο μου. Προσωπικά έχω μια νοητή λίστα -που με τον καιρό διευρύνεται- με κάποια συγκεκριμένα μουσικά κομμάτια/ άλμπουμ, λογοτεχνικά έργα και ταινίες ορισμένων σκηνοθετών που η ακρόαση, ανάγνωση και θέαση αυτών αντίστοιχα, λειτουργούν θεραπευτικά για εμένα και με ηρεμούν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Όταν βέβαια το άγχος ή η θλίψη ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο μόνο η μουσική και η απόλυτη συγκέντρωση σε αυτή είναι η λύση. Α, και το τρέξιμο βοηθάει. Από αυτά που γράφεις πως δοκίμασες τίποτα δεν σε βοήθησε λίγο παραπάνω; όσο για τον ψυχολόγο αν πήγες μόνο μια φορά και δεν δούλεψε, θα σου έλεγα να ξαναδοκιμάσεις με κάποιον διαφορετικό αν εξακολουθεί να είναι για εσένα δύσκολη η διαχείριση του άγχους και της θλίψης. Όπως και να έχει πάντως σου εύχομαι να βρεις το συντομότερο δυνατόν το δικό σου ''φάρμακο'' και να νιώσεις καλύτερα.