9.1.2015 | 12:44
Συγγενής υπερπλασία επινεφριδίων
Είμαι γυναίκα, 35 ετών. Γεννήθηκα με αυτό το σύνδρομο, στην μη κλασική του μορφή. Το οποίο σημαίνει πως ΔΕΝ έχω μεικτά γεννητικά όργανα, αλλά έχω υπερτρίχωση, ακμή (ακόμα και τώρα στα 35), ολιγομηνόροια, δυσωορρηξία και πιθανή στειρότητα. Αυτό όμως που παρατηρώ είναι πως ενώ γεννήθηκα γυναίκα έχω τη ψυχή και συμπεριφορά ενός άντρα. Δεν είμαι λεσβία (δεν με ελκύουν οι γυναίκες). Απλά νιώθω πως είμαι άντρας εγκλωβισμένος σε σώμα γυναίκας. Σε όλη μου τη ζωή είχα αντρική συμπεριφορά. Ποτέ δεν έπαιξα με κούκλες, ποτέ δεν είχα 'μητρικό ένστικτο', πάντα φανταζόμουν τον εαυτό μου ως άντρα. Αυτό μου έχει βγει σε καλό, γιατί με κάνει να νιώθω τρομερά δυναμική κι έγω επιτύχει στη ζωή μου. Τις ορμόνες μου τις έχω κοιτάξει. Μεγάλωσα παίρνοντας φάρμακα, κυρίως για να ρυθμίσω τις ορμόνες μου. Έπαιρνα και κορτιζόνη. Αυτό γιατί είχα, όταν ήμουν νεότερη, αυξημένη τεστοστερόνη και πειραγμένη 17-υδροξυπρογεστερόνη, αλλά πλέον οι ορμόνες είναι στα φυσιολογικά επίπεδα για γυναίκα. Ακόμα και τώρα που οι ορμόνες μου είναι φυσιολογικές για γυναίκα... νιώθω άντρας. Βέβαια είμαι παντρεμένη με άντρα. Στη ζωή μου συμβιβάζομαι και παρουσιάζομαι ως γυναίκα. Αλλά μέσα μου ο 'ανδρισμός' μου που θέλει να φανερωθεί και η προσποίηση με πνίγει. Δεν θέλω να αλλάξω το σώμα μου και να το κάνω αντρικό. Απλά θέλω οι άλλοι να δεχτούν την αντρική ψυχή μου.