ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν με ρωτάς, αυτές τις συγγνώμες δε θέλω να τις ακούσω. Όταν μπορείς να είσαι εντάξει, δεν την κάνεις τη μαλακία. Δε γυρνάς την πλάτη σε έναν άνθρωπο που αγαπάς και σέβεσαι. Δε συμπεριφέρεσαι λες και είσαι ανώτερο ον και ο άλλος ο υπό σου. Δεν δίνεις υποσχέσεις που δε μπορείς να κρατήσεις, όσο καλές και αν είναι οι προθέσεις σου. Δεν πουλάς τον κολλητό σου. Σε αυτές τις περιπτώσεις η συγγνώμη, για μένα, είναι αλάτι σε ανοιχτές πληγές. Σου ανεβάζουν την πίεση και σε κάνουν τρελό από τον πόνο. Και στην τελική, αν εσύ θέλεις να σώσεις την ψυχή σου, ποιος σου είπε πως μπορώ να ξεχάσω ότι κάποια στιγμή τόλμησες να προσπαθήσεις να καταδικάσεις τη δική μου; Ποιος σου είπε πως είμαι τόσο καλή σε σημείο αφέλειας να εμπιστευτώ εσένα και την όποια μετάνοιά σου και να πιστέψω ότι δε θα επαναληφθείς; Ποιος σου είπε ότι θέλω να ξυπνήσω το θυμικό μου για να νιώσεις εσύ καλύτερα; Συγγνώμη, μα τέτοιες συγγνώμες μου είναι αχρείαστες και ανώφελες για την ψυχική μου υγεία. Και είναι από αυτές που δε θέλω να ακούσω ποτέ! Και συγγνώμη που δε μπορώ να σε συγχωρήσω. Προσπάθησα, αλλά έπαιξες με την εμπιστοσύνη μου τόσες φορές, που σήμερα –όσο κι αν θα το ήθελα– να σε εμπιστευτώ δε μπορώ.