ο δρόμος για μπροστά δεν είναι η εκδίκηση, αλλά η συγχώρεση και αυτός στην έδωσε. Ίσως ο ''νέος'' του εαυτός να μην θέλει επαφές μαζί σου. Εσύ προσπάθησες, αλλά σεβάσου την επιθυμία του αν πράγματι έφταιξες γι αυτόν τον χωρισμό.
2.10.2017 | 01:00
Συγχωρεση
Αδικησα καποιον, ζητησα συγνωμη και πηρα συγχωρεση.Η αφορμη δεν ηταν σοβαρη ομως τον εχασα απο τη ζωη μου.Προσπαθειες επαφης υπηρξαν και απο τις δυο πλευρες ,ωσπου διακοπηκαν χωρις λογο.Αλλαξαν οι ζωες μας, οι χωρες διαμονης μας ,τα παντα.Ισως για αυτο.Ακομα ομως νιωθω σκατα.Και που τον εχασα και που τον αδικησα τοτε.Αποφασισα να του πω πραγματα που κρατουσα κρυφα για χρονια, να του εξηγησω τι και πως, να του ανοιξω τα χαρτια μου.Να του πω τα παντα για τοτε.Ακομα και αν η τελευταια επικοινωνια ηταν πριν 2 χρονια.Αλλα δεν πηρα καμια απαντηση.Και τη χρειαζομουν για να συνεχισω.Δεν μπορω να συγχωρεσω τον εαυτο μου που χαθηκα με αυτον τον ανθρωπο.Δεν ξερω καν αν ειναι ο ιδιος πλεον.Και παροτι δε μου απαντησε και παροτι ξερω οτι εκανα οτι μπορουσα και παλι δεν μπορω να με συγχωρεσω.Και με πικρανε πολυ που μου απαντησε με απαθεια.Γιατι ποτε δεν το εκανα.Οποτε επικοινωνουσε ακομη και αν ειχαμε να μιλησουμε εναν χρονο του απαντουσα.Υγ.Δεν αναφερομαι σε γκομενο η σε ερωτικη σχεση με καποιον
2
