ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν ήδη σκεφτόσασταν απο πριν χωρίσετε εσύ οτι δε σου πληρώνει νοίκι στο σπίτι σου κι αυτός οτι ζει σε δικό σου σπίτι και αγοράζει έπιπλα δικά του, λογικό που χωρίσατε.

Αυτή η εξομολόγηση με άγχωσε ειναι η αλήθεια.Οπως και μια από τις απαντήσεις που δωθηκε.

Κανείς από εδώ μέσα δεν θα αντιδρούσε ήρεμα ,άσχετα ότι λένε ήρεμες συμβουλές . Η συμβουλη μου άσε τα δικαστήρια,άλλαξε κλειδαριά , υπολόγισε κόστος 100 ευρώ το μήνα για ενοίκιο , πες να σου σκάσει 3.600 ή μοιράζεστε τα έπιπλα ή τα πουλάτε κ τα παίρνατε μισά μισά , άμα δεν συμφωνεί σπαστά ή χάρισε τα

Τι δικαστικά να πας, σύνελθε. Τα έπιπλα που πλήρωσε θα τα πάρει γιατί είναι δικαίωμά του. Βρες επιχειρήματα που να στέκουν για να εκτονώσεις την πικρία σου.

θελει να παρει τα επιπλα...ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΕΙ ΑΓΟΡΑΣΕΙ ΕΚΕΙΝΟΣ....βρε το σατανα...εδω αφησε κοτζαμ κοριτσαρο και μαραζωνει και θελει να παρει τα επιπλα...και φυσικα αυτος φταιει για τον χωρισμο...το δικο μας το κοριτσι δεν εκανε τιποτα ειναι αθωο....τα δικα μου δικα μου και τα δικα σου δικα μου....αμα θες...αλλιως και δικαστηριο...ΓΥΦΤΟΙ και οι δυο...ο ενας το νου του στα επιπλα και η αλλη μην χασει την επιπλωση απ το σπιτι...και που να βρει λεφτα για καινουργιο σκρινιο...

Εφόσον τα πράγματα είναι δικά του, του ανήκουν, και μην πας δικαστικά. Εσύ έχεις δικαίωμα να ζητήσεις πίσω μόνον όσα του έδωσες ως δώρο ή ως σύμβολο της μνηστείας.Το ότι ζούσε ''τζάμπα'' στο σπίτι σου, στηρίζει μία αξίωση για να του ζητήσεις λεφτά, εφόσον αποδειχθεί ότι κατέστη πλουσιότερος εξ αυτού του λόγου, μη σε μπλέξω σε τεχνικής φύσεως ζητήματα. Μεταξύ μας, μου κάνει πάντως λίγο τρολιά όλο αυτό.

Κάθε χωρισμός έχει μια πίκρα, πολλές φορές μεγάλη. Απογοήτευση, θυμός, κενό. Μη σκέφτεστε ότι ο καιρός που πέρασε ήταν χαμένος. Ό,τι ζήσατε αποτελεί μέρος της προσωπικής σας ιστορίας και θα σας ακολουθεί για πάντα στη γνώση και τις επιλογές σας. Με όλο το σεβασμό, θα σας πρότεινα να μην αναλωθείτε σε δικαστικές διαμάχες για μια χούφτα έπιπλα. Δεν αξίζει. Όσα κι αν έκανε ο άλλος, μην αφήσετε να χαρακτηρίσουν εσάς από σπόντα. Αυτό που μένει, πιστεύω (χωρίς ίχνος ρομαντισμού), είναι οι στιγμές που νιώσαμε ότι αγαπήσαμε κι αγαπηθήκαμε. Κι ας είναι μόνο ανάμνηση στο τέλος. Μην κάνετε το τέλος ακόμη πιο επώδυνο. Ξεμπερδέψτε γρήγορα και πάτε παρακάτω. Απελευθερώστε τον εαυτό σας και τον άλλο από κάτι που καλώς ή κακώς έχει τελειώσει. Καλή τύχη.

Λίγο ξεφτίλα να το πας δικαδτικα, αυτό το θέμα και δεν ξέρω πως γίνεται, αλλά αυτά είναι για τους νομικούς. Θα σε ρωτήσω όμως τρία χρόνια τι έκανες μαζί του, κουκιά σπέρνατε; Πάντως για το σπάσιμο εγώ θα του ζητούσα ( δεν θα το δεχομουν ποτέ , μονο για το σπάσιμο) να πληρώσει όσο καιρό ζήσατε μαζί τα ενοίκια που του αναλογούν.