ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι άνθρωπος της συνήθειας. Αγαπώ την ρουτίνα, το σταθερό ωράριο, το οργανωμένο πρόγραμμα. Σίγουρα καμια φορά ξεφεύγω από τα συνηθισμένα αλλα μ'αρέσει να γυρναω και πάλι στο πρόγραμμα μου. Με τον σύντροφό μου, που ειμαστε μαζί εδω και δύο χρόνια, κάθε φορά που χρειαζόταν να αποχωριστούμε ξεσπούσα σε κλάματα, χαλούσε η ψυχολογία μου, δεν μπορούσα να κοιμηθώ τα βράδια μονη μου και γκρινιαζα ασταμάτητα. Επειδή είχα συνηθίσει να τα κανω όλα αυτά μαζί του. Με λειπεί βεβαια πως τωρα λόγω καραντίνας ειμαστε πανω από ένα μήνα μακριά και ήδη παλι εχω αρχίσει να συνηθίζω τους μοναχικούς μου ρυθμούς. Πολλες φορες δεν εχω ορεξη να του μιλήσω, και ούτε θέλω να διακόψω την δραστηριότητα που κάνω πχ. μελέτη, ζωγραφική για να τον ακούσω. Υπό άλλες συνθήκες δεν άντεχα λεπτο μακριά απ το κινητό χωρίς να μάθω τα νέα του.Μήπως απλά μπορώ και χωρίς;