ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω την συμβουλή σας σε κάτι που αφορά την σχέση μου μιας και είναι η πρώτη μου και δεν ξέρω πως να το χειριστώ. Λοιπόν, εγώ είμαι σε μία άσχημη φάση και πολύ συχνά με πιανούν κλάματα, κουραση, φόβος,αγχος, απελπισία, αυτολύπηση κλπ. Δεν αδρανώ αλλά πιέζομαι πάρα πολύ και για αυτό είμαι έτσι. Το αγόρι μου πάλι είναι ευτυχώς καλύτερα, σε μια παραγωγική περίοδο και κάνει πολλά πράγματα και ειλικρίνα τον θαυμάζω που είναι έτσι πιο δυναμικός από εμένα και χαίρομαι για αυτόν. Το θέμα μου είναι πως δεν θέλω να με βλέπει έτσι χάλια (όταν δεν εχω διαθεση το καταλαβαίνουν μέχρι και οι πέτρες), όχι τόσο από υπερηφάνεια αν και είναι και αυτό αλλά γιατί δεν θέλω να τον ρίχνω ούτε λίγο. Θέλω να τον κάνω να αισθάνεται όλο και καλύτερα και να μπορώ να του δίνω και εγώ πράγματα όπως μου δίνει και αυτός. Η ανάγκη μου να τον κάνω να νιώθει όμορφα είναι μεγαλύτερη από την ανάγκη μου για στήριξη και όταν καταλαβαίνει πως δεν είμαι καλά και στεναχωριέται γίνομαι και εγώ χειρότερα. Πως να το χειριστώ? Tι θα είναι καλύτερο και για τους δύο? Ατιμο πραγμα οι πανελληνιες, ιδίως όταν είναι σχεδόν σίγουρο πως θα δώσεις ΚΑΙ δευτερη χρονια :P