ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

2.5 χρονια..αγαπη,ερωτας,ατελειωτες νυχτες κι αγκαλιες,τσακωμοι,ζηλεια,χωρισμοι μετα παλι πισω με δακρυα και υποσχεσεις..λατρευα το σωμα σου κι εσυ το δικο μου,λατρευα εσενα,τις μερες μας,τις νυχτες μας,τα σ'αγαπω και τα φιλια μας..πεθαινα οταν εφευγες και ξανανεπνεα οταν γυρναγες στην αγκαλια μου σαν παιδι που χαθηκε για λιγο..ειχα χασει εμενα,ζουσα μονο για μας,με αρρωστησες και δεν εβλεπα τιποτα λογικα,ημουν κενη..ενιωθα οτι δεν αξιζε τιποτα χωρις εσενα,με διελυσες κι ομως καλυτερα δεν ενιωσες..τωρα καταλαβαινω το κακο που μου εκανες,τωρα μαζευω κομματια και παλευω καθε μερα..κι εσυ χαμενος καπου στην ιδια πολη δε μπορεσες ουτε να σταθεις μπροστα μου να μου πεις τελος..ισως επειδη ηξερες οτι μπορει να μη σε πιστευα..εκει που εισαι ξερω οτι θυμασαι πια οτι η αγαπη δεν ειναι ετσι,δε ποναει..η αγαπη ειναι δωρο και δινει ζωη δε στη παιρνει πισω..οτι κρατησες απο μενα και απο τη σχεση μας να το θυμασαι στην επομενη αγαπη σου..αν μπορεσεις να αγαπησεις πραγματικα..μεχρι τοτε κρυψου απο οτι σε φοβιζει βολεψου στη μικρη ζωη σου και ψαξε σε φτηνα ατομα επιβεβαιωση..μακαρι να μην σε δω καπου και αντι να χαμογελασω να λυπηθω και για μενα και για σενα..εγω ηθελα να εισαι ευτυχισμενος αν ουτε τωρα μακρια μου μπορεσες να εισαι λυπαμαι για την αγαπη μου και για το πονο που ενιωσα για σενα,λυπαμαι και σενα που θα εισαι παντα αδειος..