ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήταν Φεβρουάριος και ήμουν ήδη πέντε μήνες στο σχολείο. Δεν μου ήταν εύκολο να είμαι καθηγήτρια γυμνασίου στα 25 μου, αλλά αφού διορίστηκα ως αναπληρώτρια στο σχολείο που ήμουν κάποτε μαθήτρια δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Άλλωστε, οι συνάδελφοί μου ήταν καθηγητές μου πριν λίγα χρόνια και δούλευε ως φιλόλογος η κολλητή μου, η Σταυρούλα, κι αυτή στα 25 της ως αναπληρώτρια. Όλοι μου οι (πια) συνάδελφοι μου είχαν πει να τους μιλάω στον ενικό. Αν και στην αρχή ήταν δύσκολο, το έχω συνηθίσει.Παρ’ όλη τη δουλεία μου ως καθηγήτρια Φυσικής, δεν μπορούσα να αφήσω την μεγάλη μου αγάπη, την κιθάρα, και συνέχισα να δουλεύω στο ωδείο που ήμουν παλιά μαθήτρια (το ένα από τα δύο της πόλης). Δεν ήμαστε και πολλοί καθηγητές (μόνο 5) και θα έμενε κενό αν έφευγα.Εγώ και ο άλλος Φυσικός του σχολείου, ο Σπύρος (παλιός μου καθηγητής, με τον οποίο ήμουν ερωτευμένη και αυτός το ίδιο και μου το είχε πει σε μία εκδρομή αλλά δεν είχε γίνει τίποτα μεταξύ μας) έπρεπε να φτιάξουμε ένα διαγώνισμα Φυσικής για τη όλη Δευτέρα Γυμνασίου, ώστε να βραβευτούν οι τρεις καλύτεροι μαθητές.Μία μέρα, μετά το σχόλασμα, πήγαμε στο εργαστήριο της Φυσικής για να φτιάξουμε τα θέματα. Εκεί που επιλέγαμε τις ασκήσεις χτύπησε το τηλέφωνό μου. Ήταν το αγόρι μου, ο Γιώργος, που διδάσκει κι αυτός ντραμς στο ίδιο ωδείο μαζί με εμένα. Ο Σπύρος το ήξερε, καθώς με τον γιο του, που είναι 27 χρονών κάνουμε παρέα. Τον ξέρω πολλά χρόνια και δουλεύει κι αυτός στο ωδείο. Τέλος πάντων, μόλις έκλεισα το τηλέφωνο, ο Σπύρος μου είπε πως δεν θέλει να φανεί αδιάκριτος και με ρώτησε αν είμαι με το αγόρι μου πολύ καιρό. Εγώ του απάντησα ότι είμαστε μαζί περίπου δύο χρόνια. Ύστερα κράτησα μία φωτοτυπία και μου έπεσε κάτω. Έσκυψα να την πιάσω και έσκυψε κι αυτός. Ήρθαμε πολύ κοντά και φιληθήκαμε...Εκείνη τη στιγμή μπήκε στην αίθουσα η Σταυρούλα και μου είπε ότι με περίμενε με μία φίλη μας να φύγουμε και με ρώτησε αν θα πήγαινα μαζί τους. Χαιρετήσαμε τον Σπύρο και φύγαμε. Η Σταυρούλα είχε δει τα πάντα και αηδίασε λίγο, επειδή ο Σπύρος είναι 49 κι εγώ 25. Άλλωστε θα της το έλεγα. Της είπα ότι το μετάνιωσα και ότι αγαπώ τον Γιώργο, όμως μου άρεσε το φιλί που μου έδωσε ο Σπύρος.Την επόμενη μέρα ήμασταν κάπως απόμακροι, αλλά προσπαθήσαμε να φερόμαστε φυσιολογικά. Έχει περάσει μία εβδομάδα από τότε και μιλάμε κανονικά. Η αλήθεια είναι πως μιλήσαμε ιδιαιτέρως και ξεκαθαρίσαμε ότι το φιλί μας ήταν μια επιπολαιότητα, όμως δεν διστάσαμε να παραδεχτούμε ότι μας άρεσε.Δεν μπορώ ακόμα να ξεχάσω αυτό το φιλί. Ήταν γλυκό και παθιασμένο ταυτόχρονα. Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά όταν μιλάω μαζί του, όπως τότε που ήμουν 14 και τον είχα ερωτευτεί. Όμως, εγώ αγαπάω το Γιώργο. Ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω…