9.4.2012 | 09:55
Συναισθηματική προτεραιότητα
γιατί δεν περνάω καλά με τον άνθρωπό μου; Δεν έχω τη διάθεση να τον κάνω να γελάσει. Δεν έχω τη διάθεση να γελάσω εγώ. Θέλω ανθρώπους που να με κάνουν να αισθάνομαι καλά και σαν ανταπόδοση να δώσω κι εγώ ό,τι μπορώ. Θέλω να με πάρει από το χέρι και να με πάει κάπου όμορφα. Να μου πει ότι υπάρχουμε ακόμα. Και δεν θα το κάνει παρά μόνο αν καυγαδίσουμε, κάτι που μου αναιρεί την όποια όρεξη. Είμαι στη φάση που έχω συναισθηματική προτεραιότητα αλλά δεν το καταλαβαίνει....δεν είναι η μέρα μου σήμερα. Βαρέθηκα τον χειμώνα, βαρέθηκα την κακοκαιρία, βαρέθηκα την αίσθηση του να θέλω να κάνω ένα βήμα και να βγαίνει ένα άλλο εμπόδιο μπροστά μου. Βαρέθηκα τους ανθρώπους που παρεξηγούν κι απ' την άλλη μου λείπει η καλή τους πλευρά. Βαρέθηκα τους ανθρώπους που βάζουν οι ίδιοι τους εμπόδια μπροστά τους. Ακόμα κι εγώ.Τα ίδια και τα ίδια. Κάθε μέρα. Μονοτονία όπως του Καβάφη. Βαρέθηκα. Αλήθεια. Θέλω να τα πετάξω όλα από το σπίτι μου. Να σταματήσω να σκέφτομαι πως ίσως χρειαστώ το ένα ή το άλλο. Αλλά δεν το κάνω. κι άλλα πολλά