4.5.2012 | 15:14
Συναισθηματικός κυνισμός ή Κυνικός συναισθηματισμός....? (και τί είναι χειρότερο?)
Αυτος ο "εξαναγκασμος" στην κυνικοτητα κοντευει να με τρελανει. Προσπαθώντας να βρεις λίγη ομορφιά σ' αυτην την κωλοζωη, να νιώσεις και να αισθανθείς, τελικά ανακαλείς ως γραφική και επαναπροσδιορίζεσαι ως κυνική. Και η ζωή κυλά ανέφελη, χωρίς ουσία, χωρίς πόνο.Και μόλις έρθει κάτι σαρωτικό (γιατί πάντα έρχεται, όχι που θα σ' αφήσει...), αντιδράς σαν νεούδι, έχοντας αφήσει πίσω σου οριστικά (θαρρούσες) τα οχυρά σου.Και μετά αντε να ξεμπλέξεις.... Ξανά από την αρχή να θυμάσαι τί έκανες τότε στα ξεφρενα ξεχασμένα 22 σου, που όλα ήταν στην υπερβολή.Εντάξει το καταλάβαμε! Το συναίσθημα θα πρέπει να το ξεχάσουμε.. Ωραία. Αυτή η ζωή όμως γιατί πρέπει να σου βάζει διαρκώς τρικλοποδιες, ξεγελώντας σε ότι ίσως και να μην είναι έτσι τα πράγματα?
