ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Που με βια με γυρνάς στα εφηβικα μου χρόνια...Που κοιμάμαι ξημερώματα και ξυπναω μεσημέρι γιατι ειμαι άνεργη και δεν έχω λόγο να μπω σε πρόγραμμα.Που πινω μπαφους και τσαταρω στο FB ολη μερα. Και οταν βρισκομαι με το παρεακι, πινουμε μπυρες απο περιπτερο και πινουμε και αλλους 10 μπαφους να χαλαρωσουμε.Που μου δινουν χαρτζιλικι οι γονεις για να παω για κανα ποτό.. (!) Που μου τη 'λέει' η μαμα να μαζεψω το δωματιο μου, γιατί 'θα μαζέψουμε κατσαρίδες'. Που για να φερω κανα γκομενακι σπιτι, πρεπει οι γονεις να λειπουν ΣΚ. Αλλιως πρεπει να την κανει το αγορι απο τη πισω πορτα στα μουλωχτα για να μη συστηθει με τον μπαμπα.Που αναρωτιέμαι άθελα μου πως θα ήταν η ζωή μου με ΑΥΤΟ το αγόρι αν δεν τον ειχα παρατησει και τελικα ειχαμε παντρευτει και κανει παιδια.Που ΒΑΡΙΕΜΑΙ τόσο πολύ ώρες, ώρες.Που είμαι σχεδόν 30 & εξομολογούμαι όλα αυτά, γιατί νομίζω ότι κάπου στη πορεία το πήρα λάθος και έχω φτάσει εδώ. Δεν θελω να ειμαι teenager πια.Η μήπως να ρίξω το φταίξιμο στη κρίση και να κάνω 'pat pat' στη πλάτη μου να παρηγορηθώ? whatever A