Καλησπέρα !Θα μπορουσα να πω οτι βρισκόμουν περισι στην ίδια κατασταση με εσένα, δηλαδή στην κόλλα μου δεν εκανα καθόλου λάθη στις ασκήσεις,αλλά όταν έπρεπε να σηκωθω σκεφτόμουν αυτους που με κοιτούσαν ,την καθηγήτρια μου που βιαζόταν και δεν μπορουσα να αποδωσω ,ενω τα ήξερα όλα! Στις πανελλήνιες ,όμως, δεν πήγα με αυτό το άγχος αλλά με αυτό που λέμε δημιουργικό. Ένιωθα οτι δεν υπήρχε κανείς που θα μπορούσε να με εμποδίσει να γράψω και το κατάφερα .Συνεπώς ,εγώ σου προτείνω να μην σε αγχωνει αυτό το θέμα καθώς στις πανελλήνιες εξετάσεις θα είσαι εσύ και η κόλλα σου, κανεις άλλος (αυτό στο λέω γιατί πιστεύω πως σε επηρρεάζουν αρνητικά τα βλέμματα των συμμαθητών σου και έτσι αγχωνεσαι).Πιστεύω οτι θα τα πας περιφημα ,μην αγχωνεσαι.Καλη επιτυχία!!!
21.8.2018 | 14:46
"το σύνδρομο του πίνακα"
Ενώ είμαι μαθήτρια του 20 και όταν μας βάζουν ασκήσεις στο σπίτι ή σε διαγωνίσματα τις λύνω τις περισσότερες, έχω θέμα με τον πίνακα. Στο φροντιστήριο έχω έναν καθηγητή στη φυσική που μας σηκώνει στον πίνακα για να λύσουμε ασκήσεις. Πάντα όταν έρχεται η σειρά μου σφίγγεται το στομάχι μου. Νιώθω ότι δεν θα μπορέσω να την λύσω και αγχώνομαι που έχω ξεχάσει ακόμα και τύπους(!) με αποτέλεσμα να λύνω την άσκηση με την βοήθεια του καθηγητή και εγώ να αισθάνομαι άσχημα μπροστά στους συμμαθητές μου. Δεν ξέρω γιατί μου συμβαίνει αυτό. Τελειομανία δεν είναι πάντως γιατί όταν δεν λύνω κάποια άσκηση στο σπίτι, το λέω μες στο μάθημα στον καθηγητή χωρις φόβο και άγχος. Για αυτό δεν ξέρω από πού πηγάζει αυτό. Αλλά δεν μπορεί να συνεχιστεί όλη η 3η λυκείου έτσι. Θέλω βοήθεια! Τι να κάνω? Να μιλήσω στον καθηγητή μου? Και αν ναι, τι να του πω και τι μπορώ να του προτείνω? Γενικά υπάρχει κάποια λύση στο πρόβλημα μου?
1
