ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και ξαφνικά μένεις χωρίς ίντερνετ. ΧΩΡΙΣ ΊΝΤΕΡΝΕΤ. αυτό σημαίνει όχι αλλο λιώσιμο σε σειρές και YouTube. Και ξαφνικά είσαι μόνος σου, κοιτάς τους τοίχους και ενας κόμπος ανεβαίνει στο λαιμό. Πόσο σε οδηγεί στο να εθελοτυφλείς ο υπολογιστής.. Τρώει απίστευτα πολλές ώρες και βάζει το μυαλό σε αδράνεια, να μη σκέφτεται τίποτα! Μα τώρα κοιτάω γύρω μου και θυμάμαι τι με γέμιζε από παιδί. Οι φίλοι! Στιγμές με αγαπημένους ανθρώπους δώσε μου και πάρε μου τη ψυχή. Μα όταν αυτοί οι άνθρωποι έχουν χαράξει δρόμους; όταν ενας ενας τη κάνει για εξωτερικό και άλλοι ξεκινάνε και συζουν; εσύ απλά παραμένεις εκεί και τους κοιτάς και όσο το σκέφτεσαι σε πιάνουν τα κλάματα. Όχι δεν θέλω άλλους! Καλές οι παρέες μα εγώ θέλω αυτούς που επέλεξα για οικογένεια μου. Αυτούς θέλω! Αυτούς θέλω να μπορώ να βλέπω κάθε μέρα! Ή σχεδόν κάθε μέρα. Η μια μου φίλη κανόνισε με τη παρέα από δουλειά που τη πρήζουν τόσο καιρό, οπότε καλά κάνει και πάει... Η άλλη με το αγόρι της...και εγώ εδώ, σε ένα σπίτι να κοιτάω γύρω μου και να με διακατέχει ένα συναίσθημα που είχε καιρό να μου χτυπήσει τη πόρτα....