ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω αν κάνω κάτι λάθος ή αν και οι δύο μου γονείς ζούνε σε άλλο πλανήτη.Ο πατέρας μου ανακατεύεται συνέχεια στη ζωή μου, μιλάει σε φίλους μου πίσω από την πλάτη μου και τους προσβάλει επειδή με "έβγαλαν στο κρύο και κρύωσα". Προσπαθεί να με απομονώσει από τους πάντες. Το ίδιο κάνει και στη μάνα μου. Την έχει κάνει να τσακωθεί με όλο το σόι και την έχει φυλακισμένη στο σπίτι.Η μάνα μου από την άλλη είναι μια βόμβα ντροπής έτοιμη να εκραγεί ανά πάσα στιγμή. Γελάει στα καλά καθούμενα όταν πηγαίνουμε κάπου (για παράδειγμα αν με κοιτάξει μια κοπέλα ή αν περάσει ένας παχύς άνθρωπος), χρησιμοποιεί χαρακτηρισμούς όπως "τόφαλος", "κακάσχημη" και άλλα για να περιγράψει ανθρώπους που περνάνε δίπλα της, ενώ την ακούνε και γενικά όταν ανοίγει το στόμα της φοβάμαι για το τι θα ξεστομίσει. Και οι δύο δεν διστάζουν να με προσβάλουν μπροστά σε κόσμο όταν γίνεται κάποιο μπέρδεμα. Άσχετα με το αν δεν έχω καμία ευθύνη μου γίνονται παρατηρήσεις ή προσβλητικά σχόλια προτού δούνε ποιος φταίει.Η συμπεριφορά τους με έχει κάνει να τσακωθώ με φίλους, με έχει διώξει από παρέες (γιατί ο πατέρας μου έσπαγε μπάλες σε φίλους μου να μην με βγάζουν έξω από το σπίτι), με έχουν κάνει να ντρέπομαι να εμφανιστώ μπροστά σε συγγενείς και γείτονες και γενικότερα ντρέπομαι να κυκλοφορήσω ή να κάνω το οτιδήποτε μαζί τους.Μπροστά τους συμπεριφέρομαι αμήχανα. Φοβάμαι και ντρέπομαι να μιλήσω σαν άντρας. Ότι και να πω το γυρνάνε εναντίων μου. Αν υποστηρίξω μια άποψη που δεν τους αρέσει θα κάνουν γκριμάτσα και κίνηση με το χέρι σε κάποιον σαν να του λένε "άσε τον να λέει ότι θέλει χαζό είναι".Σαν να μην φτάνουν όλα αυτά με αποκαλούν τρελό και ψυχασθενή επειδή τους ζητάω να προσέχουν λίγο το πως μιλάνε μπροστά σε άλλους και να σταματήσουν να ανακατεύονται στη ζωή μου. Μετά από κάθε μου παρατήρηση αρχίζει ένας οίστρος μονολόγου για το πόσο τρελός είμαι και πως πρέπει να πάω σε ψυχίατρο. Φωνάζουν κιόλας μόνοι τους και τους ακούει όλη η γειτονιά. Συμφωνούν μάλιστα μεταξύ τους πως εγώ έχω το πρόβλημα και μου συμπεριφέρονται σαν να έχω κάποιο διανοητικό πρόβλημα.Τους αγαπάω τους εκτιμάω αλλά δεν θέλω να έχω καμία επαφή μαζί τους. Στην ανάγκη σίγουρα θα είμαι δίπλα τους όμως μέχρι εκεί. Τρομάζω και στην ιδέα πως θα έρθει η μέρα που θα παντρευτώ και θα πρέπει να τους γνωρίσω στην κοπέλα μου ή θα τους ζητήσω να κρατήσουν τα παιδιά μου.