ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
15.11.2015 | 11:58

"Συντροφισσα και φιλη"

Δυστυχως δεν εκανα και ουτε εχω σκοπο να κανω outing στους πολυ δικους μου ανθρωπους, γιατι ξερω-βλεπω πως δεν θα καταλαβαιναν-δεν θα το αντεχαν,δεν ειναι και μικροι για πειραματα.Δεν θελω να υποφερω αλλα σιγουρα δεν θελω να κανω "κακο"στους δικους μου ανθρωπους.
2
 
 
 
 
σχόλια
Καταλαβαίνω καλά τι περιγράφεις κ ξέρω από πρώτο χέρι πόσο δύσκολη είναι η διαχείριση αυτού του θέματος.Ενώ μπορεί πράγματι να έχει βάση η σκέψη 'θα τους πληγώσω', ταυτόχρονα λειτουργεί ως βόλεμα. Όσο το σκέφτεσαι αυτό προφυλάζεις τον εαυτό σου από τη δυσκολία της ανακοίνωσης κ από άλλες δυσκολίες που ενδέχεται να προκύψουν.(Για να μην παρεξηγηθώ δεν έχω καμία διάθεση να κάνω υποδείξεις, απλώς παραθέτω κάποιες σκέψεις γιατί το πέρασα πρόσφατα)Από τη μία έχουμε εσένα να βασανίζεσαι. Γιατί είναι βάσανο να κρύβεσαι, να μην φέρνεις σχέσεις στο σπίτι, να μιλάς ψιθυριστά στο κινητό, να ψεύδεσαι όταν σε ρωτάνε για σχέσεις, να μην μπορείς να αναπτύξεις μια ουσιαστική σχέση με τα μέλη της οικογένειάς σου, να σκέφτεσαι συνεχώς "λες να το χουν καταλάβει;;". Με λίγα λόγια: Κ Α Τ Α Π Ι Ε Σ Η.Και η καταπίεση-ειδικά όταν υπάρχουν πολλά που συσσωρεύονται- δε φαντάζεσαι σε πόσο άσχημες καταστάσεις μπορεί να οδηγήσει. Ίσως μοιάζει υπερβολικό, αλλά σε αρρωσταίνει ψυχικά.Από την άλλη έχουμε τους γονείς σου. Που φαντάζομαι ισχυρίζονται πως σ'αγαπούν. Προτιμούν λοιπόν να σε βλέπουν να υποφέρεις κ να βουλιάζεις στη στενοχώρια ή να είσαι καλά;Ελπίζω το δεύτερο. Άρα, μπορεί όντως να αντιδράσουν άσχημα αρχικά(να φωνάξουν, να κλάψουν κτλ) αλλά θα το δεχτούν σταδιακά κ θα το συνηθίσουν.Τι είναι προτιμότερο; Μερικές στιγμές έντασης ή μια ζωή στην καταπίεση ;Επίσης, μπορεί να το 'χεις μεγαλοποιήσει στο κεφάλι σου κ οι αντιδράσεις να 'ναι πολύ καλύτερες απ'αυτές που φαντάζεσαι.Βέβαια-για να μη νομίζεις ότι ωραιοποιώ καταστάσεις- υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που οι γονείς το χειρίστηκαν άθλια. πχ να τα διώξουν από το σπίτι. (πάω στοίχημα πως συμβαίνει ακόμα σήμερα) Αν έχεις ενδείξεις ότι μπορεί να φερθούν τόσο ακραία κατανοώ το να μη τους το πεις. Τουλάχιστον μέχρι να ανεξαρτητοποιηθείς ή να βρεις κάπου αλλού να μείνεις.Σε κάθε άλλη περίπτωση σε προτρέπω να το κάνεις! Και μάλιστα άμεσα-σα να βγάζεις τσιρότο. Ξεκίνα από το μέλος με τη μεγαλύτερη κατανόηση. Κάποιος αδερφός-ή ίσως. Και μετά στον επόμενο. Ακόμα και σε έναν να το πεις θα δεις μεγάλη διαφορά.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Scroll to top icon