ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν με χτύπησε η σκλήρυνση στα 15 με μούδιασμα στα κάτω άκρα, σκέφτηκα απλώς πως ήταν ιδέα μου. Στα 18 νέα υποτροπή: δυσαρθροία: νοσοκομεία, αγωγές, διαλυμένη ψυχολογία. Μάζευα τα κομμάτια μου. Ήταν άδικο. Γιατί; Σήμερα, 3 χρόνια μετά, πιο δυνατή από ποτέ. Όλα είναι στη ζωή, τίποτα δεν με ρίχνει κάτω, παλεύω! Την αγάπη μου σε όσους μου στάθηκαν, σε όσους στάθηκαν βράχοι όσο τους χτυπούσα σαν μανιασμένο κύμα, σε όσους δεν με κοίταξαν διαφορετικά, σε όσους φάνηκαν πιο φίλοι από ποτέ, σε όσους έμειναν αυτοί που ήταν, ΑΝΘΡΩΠΟΙ!Στην Λ. , την Α. , την Μ., τη Σ., τον Γ., τους γονείς μου, τον αδερφό μου, τους παππούδες μου. Σας αγαπώ!