ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το αφεντικό μου, μεγαλύτερο σε ηλικία, αλλά σχετικά νέος, εμφανίσιμος, ευφυής και ελεύθερος, μου την έπεσε. Όχι μόνο αυτό, αλλά μου είπε ότι με αγαπάει, ότι έχει μάθει για κάποια προσωπικά μου θέματα και θέλει να μου σταθεί και άλλα και άλλα... Στην αρχή του είπα όχι, όχι, όχι. Του εξήγησα ότι δεν είναι σωστό. Μετά κανόνισε ώστε να μείναμε μόνοι κάποια στιγμή μόνοι και... του είπα ναι. Γιατί εδώ και λίγα χρόνια που δουλεύω για αυτόν, πάντα ήθελα να πω ναι. Όπως φαντάζεστε, έγιναν πράγματα που δεν έπρεπε να γίνουν. Και μετά μου είπε ότι δεν πρέπει να περιμένω τίποτα από αυτόν. Τώρα δεν νιώθω απλώς ηλίθια, αλλά θέλω να φύγω και από τη δουλειά μου να μην τον βλέπω. Θέλει να μιλήσουμε για να λύσουμε την 'παρεξήγηση', αλλά το μόνο που θέλω να τον βαρέσω. Αυτό που με εξοργίζει είναι ότι ξέρει πράγματα τόσο προσωπικά, τόσο θλιβερά για εμένα και τα χρησιμοποίησε με τον πιο απαίσιο τρόπο. Μου φαινόταν καλός άνθρωπος, αλλά πλέον έχω σοβαρές αμφιβολίες.