ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας είμαι η Στέλλα και είμαι 21. Γράφω πρώτη φορά στην στήλη σας, γιατί έτσι όπως τα έχω κάνει, δεν μπορώ να μιλήσω σε κάποιον από το περιγυρό μου. Λοιπόν, μέχρι στιγμής, είχα να κάνω με αγόρια που δεν με σεβάστηκαν ιδιαίτερα και δεν μου έδωσαν χώρο στην ζωή τους. Είχα κάνει μάλιστα μία μεγάλη σχέση με κάποιον, ο οποίος δεν πολυκαιγόταν για μένα αλλά παράλληλα δεν με άφηνε και στην ησυχία μου με τιποτα. Τον χώρισα με τα χιλια ζορια τελοσπάντων και υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως δεν θα ξανασυμβιβαστώ ποτέ σε μία σχεση που μου φερονται κατι το λιγοτερο απο καλά. Όσο ήμουν ελευθερη, ενας πολύ καλός φιλός μου, αρχισε να μου την πέφτει ,τον θεωρούσα πολύ καλή παρέα και πολύ καλό άτομο και έτσι όταν έκανε κίνηση φιληθηκάμε και αποφασισαμε να το δοκιμασουμε αν και του ειχα πει οτι εχω καποιους δισταγμους και ανησυχω μηπως χαλασει η φιλια μας. Εγω στον πρωτο μηνα ήμουν φουλ ενθουσιασμένη και ένιωθα ερωτα, ολοκληρωσαμε , μου αρεσε πολυ και ενιωθα ομορφα μαζι του. Αυτός μου φερεται πολύ σωστά ,λέει ότι είναι ερωτευμενος και οτι ΜΕ ΑΓΑΠΑΕΙ αλλά τις τελευταίες μέρες πιάνω τον εαυτό μου να έχει ξενερωσει εντελως. Προσπαθησα να το αποβάλλω όλο αυτό, αλλά όσο προσπαθώ γινεται όλο και πιο έντονο. Νομίζω λοιπόν, πως στην αρχη με ενθουσιάσε το ποσο καλά μου φερεται γιατι δεν μου έχουν ξαναφερθεί πάλι με τοσο σεβασμό και όχι ο ιδιος σαν αγορι. Νιώθω απαίσια για τον εαυτό μου, γιατι όταν τα εφτιαχνα μαζι του, το ηθελα και το εκανα, ενω τωρα χωρις να μου εχει κάνει κάτι θέλω να τον αφήσω. Νιωθω σαν να τον κοροιδεψα αν και παντα ημουν και θα ειμαι ειλικρινης και μισω τον εαυτό μου που δρα τοσο παρορμητικά. Εν τω μεταξύ κάνω την μαυρη σκεψη, μηπως είμαι καμια ηλιθια που πρέπει να την φτυσουν για να κολλήσει, αλλά δεν το νομίζω αυτό γιατι πριν τα φτιαξω με το αγορι μου απέρριψα εναν δυο που εδειχναν τετοιες προθεσεις αν και τους γουσταρα αρχικα. Λυπάμαι και ντρέπομαι πάρα πολύ που θα πληγωσω κάποιον που με νοιάζεται τόσο. Ωρες ωρες σκεφτομαο οτι αφου ενιωθα τοσο τελεια στην αρχη το μυαλο μου εχει απλα κολλησει και θα μου περασει. Αισθάνομαι κακός άνθρωπος και με τρωνε οι ενοχες. Θα δωσω λιγο χρονο μηπως ειναι μια φάση και μου περάσει, μηπως ειναι στο μυαλό μου, αλλιώς θα χωρίσω και θα μεινω καμποσο μονη μου να δουλεψω τον παρορμητισμο μου. Πείτε κατι. Μια γνωμη, η κατι καθησυχαστικο. Ειμαι στεναχωρημενη και νιωθω σαν να εχω κανει εγκλημα.