ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

έτσι τα έλεγε η γιαγιά μου,που είτχε επιβιώσει από ένα διωγμό και έναν πόλεμο και τον εμφύλιο.Όταν ήμασταν μικρά μας έφτιαχνε τραχανάδες, μια σκέτη από γιουβέτσι, πατάτες σκέτες μπλούμ, φασολάδα που την επόμενη μέρα της έριχνε ρύζι για να αβγατίσει, τρίμμα που ήταν ένα είδος σούπας με μπαγιάτικο ψωμί, λαχανίδες βραστές σαλάτα με λεμόνι, αλλά όμως εμείς τα αγαπούσαμε αυτά τα φαγητά και ας ήταν των φτωχών.Μπορούσε να μαγειρέψει ότι ήθελε,έκανε και τα νόστιμα της, ως Σμυρνιά, αλλά εκείνη μια-δυο φορές την εβδομάδα έκανε τα δικά της τα "φτωχικά" και εμείς ξετρελαινόμασταν.Και άλλο ένα φαγητό που ήταν η σπεσιαλιτέ της, ήταν ο ψωμοκεφτές.Μια σταλιά κιμά και το υπόλοιπο ψωμί και γινόταν χαμός, τα εξαφανίζαμε μέχρι να πεις κεφτέ.Την έχουμε χάσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια,αλλά συνεχίζω και μαγειρεύω τα φαγητά της, και σήμερα το βράδυ που πεθύμησα λίγο γιουβέτσι σκέτο την θυμήθηκα.