ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χτες είχα τα γεννέθλιά μου, το δώρο που μου έκανε το αγόρι μου ήταν ο μεγαλύτερος τσακωμός της σχέσης μας σε σημείο να λέμε εδώ πάει τελείωσε χωρίζουμε... ΚΛΑΜΑΑΑΑ εγώ, στα πατώματα να κλαίω την μοίρα μου, αλλά όχι ρε φίλε δεν θα γιορτάσω έτσι τις 2 δεκαετίες ζωής που μου έδωσε η καλυτερότερη μαμά του κόσμου... Θα βγω θα πάω εκεί που έχω κανονίσει να πάω με αυτούς που έχω κανονίσει να πάω και θα περάσω και τέλεια και αύριο θα ξανακλάψω. βγαίνω λοιπόν να πιω (είχα έναν λόγο παραπάνω) κάθομαι με το χαμόγελο στα χείλη να δέχομαι τις ευχές των παιδιών τα δώρα τους και να οι ποτάρες. Κατά τις 12 παρά τα φώτα στο μαγαζί κλείνουν και εμφανίζετε στο βάθος μια τούρτα με τον αριθμό 20 και κάτι μικρά βεγγαλικά και το τραγουδάκι από τους φίλους αλλά και τους θαμώνες του μαγαζιού ... η τούρτα φτάνει στο τραπέζι οι φίλοι συνεχίζουν το τραγούδι και ένα γνώριμο χαμόγελο με λυγίζει... το αγόρι μου κρατούσε την τούρτα και με αγκαλιάζει τόσο σφιχτά που λίγο ακόμα και θα έσκαγα... δεν θα ήταν έκπληξη αν το περίμενες μου ψιθυρίζει... ευχή ευχή μου λέει τώρα...τι ευχή να κάνω? ό,τι θέλω το έχω...έχω στην ζωή μου υγεία αγάπη ....το μόνο που θα ήθελα ήταν να φορούσα αδιάβροχη μάσκαρα :Ρ !!! και κάτι τέτοιες στιγμές συνειδητοποιείς την εσωτερική γαλήνη που έχεις στο χάος του κόσμου που ονομάζεται ΕΥΤΥΧΙΑ!!! αυτά ήθελα να μοιραστώ μαζί σου που διαβάζεις τώρα την εξομολόγηση μου τα μοιράζομαι μαζί σου γιατί θα ήθελα και εσύ να νιώθεις έτσι,όποιος και αν είσαι γιατί σε όλους μας αξίζει η ευτυχία φιλάκια μια Άγνωστη I.