ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας. Είμαι 18 ετών και το θέμα μου είναι ότι όταν βρίσκομαι με φίλες μου και με πειράξει κάτι, δεν το λέω αλλά το κρατάω μέσα μου. Ακόμα και για πιο σοβαρά θέματα. Δεν μπορώ να νευρίασε μπροστά τους! Δεν ξέρω γιατί....Μηπως είναι η ντροπή? Ή φόβος μην χάσω τις φίλες μου?. Βέβαια κρατώντας τα μέσα μου καταφέρνω στο τέλος (αφού συσσωρευτουν πολλά) να μην τις θεωρώ πλέον φίλες μου και να απομακρύνομαι χωρίς να ξέρουν τον λόγο! Πάρα πολύ κακο. Κανονικά πρέπει να τους λέω τον λόγο γιατί υπάρχει και περίπτωση να καταλάβουν το λάθος τους και να τα βρούμε. Αλλά δεν μπορώ!! Στην παραπάνω ερώτηση μου μάλλον η απάντηση είναι ο φόβος. Μετά από κάποιες χρονιές που πέρασα μονη μου χωρίς φίλες, νιώθω ότι δεν μπορώ να ζήσω αλλιώς. Και όσες φορές ετυ ε να τσακωθω με κάποιες (ναι μάλωσα με δύο φίλες μου πριν κάνα δυο βδομάδες) ταράζονται και τρέμω ολόκληρη κυριολεκτικά!!! Πραγματικά όταν μάλωσα μαζί τους έτρεμα παρ' όλο που μιλούσαμε μέσω μηνυματων. Και παρ' όλο που ήξερα ότι έχω και άλλες φίλες. Λοιπόν.. μπορώ να αλλάξω αυτήν την συμπεριφορά μου σε αυτήν την ηλικία? Ή έτσι είναι ο χαρακτήρας μου και δεν αλλάζει? Σκέφτομαι να πάω και σε ψυχολόγο μετα το σχολείο, μήπως και πετύχω τίποτα. Επίσης θέλω να πω ότι και τώρα κάνω παρέα με κάποια κοριτσιαα. Γενικά υπάρχουν κάποια στοιχεία στον χαρακτήρα τους που δεν μου αρέσουν αλλά ακόμα κάνω υπομονή. Η αλήθεια είναι ότι δεν ταιριάζουμε και πολύ αλλά δεν θέλω να τις χάσω! Θέλω να μάθω να συζητάω. Και να λύνω όλα τα θέματα με τον διάλογο χωρίς να έχω την παραπάνω κατάληξη (το να απομακρύνομαι και να τσακωνομαι)