2.9.2014 | 23:39
Τα'χω με τον εαυτό μου...
Όταν δίνεις πολύ αξία σε έναν άνθρωπο,τον λατρεύεις τον συγχωρείς,κλείνεις τα μάτια και απλά εύχεσαι να είναι καλά.Ωσπου κουραζεσαι και απομακρύνεσαι.Συνεχίζεις να εύχεσαι να είναι καλά.Λιώνεις για το χαμόγελό του.Και συνηδητοποιείς ότι όχι μόνο αυτό το άτομο δεν είχε καλές προθέσεις αλλά σε έχει εκθέσει κι΄ολας σαν ανθρωπο.Και μετα ξυπνας.Τι κανεις?τα βαζεις με τον εαυτο σου και τα οσα θυσιασες.Τα βαζεις μ αυτον γιατι δεν εκτιμησε αυτο που του χαρισες.Και τωρα θελεις να βγεις να φωναξεις.Να βρισεις.Ομως εχεις και συ μεριδιο ευθυνης.Επετρεψες πολλα.Ισως να επεσες και στον λαθος ανθρωπο.Γι'αυτό:Nα ονειρευεστε με τα ματια ανοιχτα.Με τα ποδια στη γη.Να ερωτευεστε αλλα να περνετε και το μυαλο σας μαζι.Οταν δινεις πολλα,και δεν σκεφτεσαι τι παιρνεις πισω μπορει να σε βαλει σε τοσους μπελάδες που ούτε καν φαντάζεσαι.Εξομολόγηση από μια 24 χρονη που την πάτησε σαν πρωτάρα.
